Πανέμορφο το χιονισμένο κτίριο του Δημοτικού Γηροκομείου Λάρισας, εσωτερικά και εξωτερικά, με ευχαριστημένους τους εκατό περίπου ηλικιωμένους που φιλοξενεί, με 25 άτομα προσωπικό κι όλα ήταν καλά, μέχρι τα τελευταία χρόνια… Οι επιχορηγήσεις μειώθηκαν, σχεδόν μέχρι μηδενισμού, οι δωρεές το ίδιο, οι χρόνοι που περνά οι πιο δύσκολοι από της ίδρυσής του. Το «παιδί» της Λάρισας, αφήνεται στην τύχη του από την Πολιτεία, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι το «ξέχασε» η Λάρισα και οι κάτοικοί της. Εκείνοι δηλαδή που το δημιούργησαν και το κράτησαν, ως τώρα…
Είθισται, να προσμένει το ίδρυμα και οι φιλοξενούμενοί του, τις γιορταστικές μέρες την παραδοσιακή ανταπόκριση των Λαρισαίων με τις δωρεές τους, όπως γινόταν παγίως. Τα πράγματα όμως άλλαξαν, όπως διαπιστώνει κι ο διευθυντής του Γηροκομείου κ. Παύλος Τσούμας: «Ενδεχομένως, να είναι πιο ευαίσθητοι οι συμπολίτες σε άλλες κλίμακες ηλικιών, που έχουν ανάγκες. Ίσως, είμαστε μη προτιμητέοι, στις δωρεές. Το Γηροκομείο είναι το μόνο ίδρυμα που δεν έχει ουσιαστικά επιχορήγηση και καθημερινά σιτίζονται, κοιμούνται και απολαμβάνουν των υπηρεσιών του εκατό φιλοξενούμενοι. Η τακτική επιχορήγηση είναι 23.000 ευρώ το χρόνο από το κράτος, αλλά φέτος λίγο πριν τα Χριστούγεννα και με το δώρο προ των πυλών, μας δόθηκε ελεημοσύνη 3.000 ευρώ!
Πώς θα πληρωθεί το προσωπικό; Άραγε, θα σωνόταν το κράτος με τις 20.000 ευρώ που «κόπηκαν» από το ίδρυμα; Δεν μπορώ παρά να αναφέρω ξεχωριστά την δωρεά 8.000 ευρώ από την κ. Δανάη Δημητρακοπούλου».
Να και μερικά στοιχεία από το ίδρυμα: Από τα έτη 2001- 2005 υπάρχει αδυναμία εκποίησης της ακίνητης περιουσίας, τα έσοδα μειώθηκαν δραματικά, τα έξοδα αυξήθηκαν και οι όποιοι πιθανοί αγοραστές ακινήτων αποθαρρύνονται από τη δαιδαλώδη γραφειοκρατική διαδικασία, μέχρι να πάρουν το ακίνητο. Άλλα, μένουν ξενοίκιαστα, αλλού υπάρχει αδυναμία είσπραξης των μισθωμάτων, η επιβολή φόρου ακίνητης περιουσίας είναι δυσβάσταχτη και το έτος 2010 αναμένεται συρρίκνωση εσόδων κατά 150.000 ευρώ. Η κοινωνική προσφορά μπορεί να το σώσει…
