«Πόσους μπορούμε πια σε αυτή τη χώρα -με τα συγκεκριμένα πληθυσμιακά δεδομένα και δεδομένα έκτασης- να φιλοξενήσουμε, σε βαθμό που να μην αλλοιώνονται πληθυσμιακά δεδομένα, σε βαθμό που να μην αμφισβητούνται βασικές ευρωπαϊκές αξίες που μοιραζόμαστε και εμείς με όλους τους άλλους Ευρωπαίους;». Την παραπάνω ερώτηση απηύθυνε ο πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, μιλώντας στην Επιτροπή που προεδρεύει κατά την β΄ ανάγνωση του νομοσχεδίου «Περί Διεθνούς Προστασίας και άλλες διατάξεις».
Ο Θεσσαλός πολιτικός, μεταφέροντας και την αγωνία των τοπικών κοινωνιών, διατύπωσε μια σειρά ερωτημάτων. Όπως είπε «και στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στη Λάρισα, υπάρχουν ερωτηματικά και αναστάτωση στις τοπικές κοινωνίες και στην Καλλιπεύκη και στην Καρίτσα και στο κέντρο της Λάρισας, όπου ακούστηκε ότι θα τοποθετηθούν σε ξενοδοχεία. Εύλογες θα σας έλεγα ανησυχίες. Η ενημέρωση που υπάρχει είναι ότι θα είναι για έξι μήνες η εγκατάσταση σε ξενοδοχεία, στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Ο φόβος όλων, βεβαίως είναι ό,τι “ουδέν μονιμότερον του προσωρινού”, τι θα γίνει μετά από έξι μήνες; Αυτοί που θα μετακινηθούν στην ενδοχώρα, όταν ξεκαθαρίσει η διαδικασία, αν δικαιούνται ή όχι άσυλο, θα επιστραφούν στην Τουρκία; Η Άγκυρα θα δεχθεί ότι ισχύει η κοινή δήλωση ΕΕ και Τουρκίας για επιστροφές, από τη στιγμή που θα μετακινηθούν από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα; Κι όσοι δεν επιστραφούν τι τύχη θα έχουν; Θα συνεχίσουν να παραμένουν στα ξενοδοχεία, σε αυτές τις υποδομές; Θα υπάρξει προσπάθεια ενσωμάτωσης τους; Όλα αυτά νομίζω είναι εύλογα ερωτηματικά και θα πρέπει να χυθεί περισσότερο φως».
Απάντηση Χρυσοχοΐδη
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, απαντώντας στον κ. Χαρακόπουλο και στους βουλευτές που έθεσαν ανάλογα ερωτήματα, εξέφρασε τη βούληση της κυβέρνησης «να τελειώνουμε πολύ γρήγορα όλες αυτές τις κατανομές, έτσι ώστε οι άνθρωποι που δικαιούνται άσυλο να παίρνουν το δρόμο για τη ζωή τους και το μέλλον τους. Είτε θα μείνουν στην Ελλάδα, είτε θα πάνε στο εξωτερικό, είτε θα ενωθούν με την οικογένειά τους, είτε θα πάνε για κάποιους μήνες στη Γερμανία ή στη Γαλλία και θα ξαναγυρίσουν πίσω, είτε θα μείνουν εδώ οριστικά. Ανάλογα τι θέλει ο καθένας, με βάση τον νόμο. Αυτό επιτάσσει και το ανθρωπιστικό μας καθήκον, αυτό επιτάσσει και η νόμιμη υποχρέωσή μας. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Αυτό που πρέπει να κάνουμε, πρέπει να το κάνουμε σωστά».
