Το Εργατικό Κέντρο Ν.Λάρισας οργανώνει δωρεάν ημερήσια εκδρομή για μπάνιο για τους εργαζόμενους-άνεργους και τις οικογένειές τους στα παράλια του νομού μας (Αγιόκαμπος-Βελίκα) την Κυριακή 4 Αυγούστου, με ώρα αναχώρησης στις 10:00πμ από την Πλατεία Τάκη Γαργαλιάνου (επί της Κενταύρων-πλησίον Εργατικού Κέντρου).Για πληροφορίες-δηλώσεις συμμετοχής στο τηλέφωνο 2410250708 κατά τις ώρες 8:00πμ-3:00μμ.
Η πρωτοβουλία αυτή είναι μια ελάχιστη συμβολή στην ικανοποίηση της ανάγκης χιλιάδων εργαζομένων και των οικογενειών τους για ξεκούραση, αναψυχή, για διακοπές. Θέλουμε μέσα κι από αυτή την προσπάθεια να αναδείξουμε πλευρές που αφορούν που αφορούν αυτή την τόσο ουσιαστική ανάγκη των λαϊκών οικογενειών, η οποία όμως έχει καταντήσει είδος πολυτέλειας. Για την συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων μας, της νεολαίας οι καλοκαιρινές διακοπές κυριολεκτικά αποτελούν «όνειρο θερινής νυκτός». Μπορεί ημερολογιακά να είναι καιρός για ανάπαυλα, σε μια χώρα που ο ήλιος, η θάλασσα και ο πολιτισμός περισσεύουν, όμως οικονομικά δεν “βγαίνει”. Με μισθούς πείνας, με ανεργία και αυξήσεις “φωτιά”, το κόστος των διακοπών είναι απλησίαστο για τους εργαζόμενους, τους νέους, ακόμα περισσότερο για τους ανέργους. Μια ακόμα κοινωνική αδικία για τους πολλούς και προνόμιο για τους λίγους.
Αρκετοί μπορεί να αναρωτιούνται πως αφού υπάρχει ο κοινωνικός τουρισμός για όλους αυτούς που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος των θερινών διακοπών, γιατί δεν πάνε μέσω του προγράμματος όπως κάνει και τόσος άλλος κόσμος;
Τα αντίστοιχα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού δεν καλύπτουν παρά ελάχιστα και μάλιστα κουτσουρεμένα μέρος αυτής της ανάγκης. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι ο συνολικός αριθμός των δικαιούχων και ωφελουμένων του προγράμματος είναι και φέτος 140.000 και δυστυχώς αρκετά μειωμένος σε σχέση με το παρελθόν. Για να γίνει αντιληπτό το «ψαλίδισμα» που έχει πραγματοποιηθεί την τελευταία δεκαετία, το 2009 ο αριθμός των δελτίων κοινωνικού τουρισμού ανερχόταν στις 750.000, ενώ το 2011, πριν την κατάργηση του Οργανισμού Εργατικής Εστίας σε 550.000
Σε όλα τα παραπάνω υπάρχει και ο περιορισμός που έχει τεθεί ως προς την επιλογή του τουριστικού καταλύματος, ο οποίος έχει ως όρο το κατάλυμα να μην βρίσκεται στην ίδια Περιφερειακή Ενότητα με τον τόπο διαμονής του δικαιούχου. Λες και έχουν την δυνατότητα οι άνεργοι σήμερα να πάρουν την οικογένεια τους και να πληρώσουν εισιτήρια για να μεταβούν σε κάποια άλλη πόλη, πόσο μάλλον σε νησιά.
Για το Εργατικό Κέντρο ο τουρισμός είναι ανθρώπινη ανάγκη και ως τέτοια το δικαίωμα στις διακοπές για τον εργαζόμενο είναι αδιαπραγμάτευτο. Η ανάπαυση και αναψυχή του εργαζόμενου έχει άμεση σχέση και συμβάλει στην αναπλήρωση της εργατικής δύναμης, σωματικής και ψυχικής. Πρέπει λοιπόν να κατοχυρωθεί ως υποχρεωτικό και δωρεάν δικαίωμα στο λαό. Η ανάγκη αυτή του εργαζόμενου μπορεί να συμβάλει στη γνωριμία με άλλους λαούς και πολιτισμούς, στην αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, στη μόρφωση και γνωριμία της κληρονομιάς της χώρας, πόσο μάλλον και στην ανάδειξη του λαϊκού πολιτισμού. Αυτό προϋποθέτει σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους τους εργαζόμενους, με μισθούς που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους.
Η τουριστική ανάπτυξη, οι υποδομές δεν αφορούν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα συνολικότερα, τις λαϊκές ανάγκες για φθηνές ποιοτικές διακοπές αλλά τις τσέπες των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στο χώρο του τουρισμού. Τα περί “ο τουρισμός πρέπει να είναι πρωταγωνιστής της ανάπτυξης”, “το κλειδί της οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας”, αφορούν τα κέρδη των ισχυρών ομίλων του κλάδου. Είναι κοροϊδία, δεν έχουν καμιά σχέση με τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας και τις εργατικές – λαϊκές ανάγκες.
Για τους εργαζόμενους στον τουριστικό κλάδο, τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες, οι συνέπειες της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι ατελείωτος Γολγοθάς. Με “αντάλλαγμα” την απασχόληση, οι εργαζόμενοι βιώνουν εντατικοποίηση και κατάργηση δικαιωμάτων, σε έναν κλάδο που ήδη χαρακτηρίζεται από τη στυγνή εκμετάλλευση σπουδαστών και την εκτεταμένη ανασφάλιστη εργασία. Για τους “μικρούς” του τουρισμού, η σαρωτική δράση των μεγάλων ομίλων, δημιουργεί καθεστώς “ασφυξίας”.
Το Εργατικό Κέντρο Λάρισας θεωρεί αναφαίρετο το δικαίωμα των εργαζομένων, των νέων και των οικογενειών τους στον τουρισμό, στις διακοπές, στην ανάπαυση, στην προαγωγή της υγείας τους, στην αναψυχή. Ο τουρισμός αποτελεί σύγχρονη ανθρώπινη ανάγκη και καθολικό λαϊκό δικαίωμα.
Παλεύουμε για:
- Δικαίωμα για διακοπές και αναψυχή για όλους τους εργαζόμενους μέσα από την εξασφάλιση της μηνιάτικης άδειας και του 14ου μισθού για τις διακοπές.
- Φθηνές διακοπές για όλα τα παιδιά των εργαζομένων.
- Ελεύθερη πρόσβαση στις ακτές.
- Να υπάρχει δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα μνημεία, μουσεία, σε όλους τους φυσικούς και πολιτιστικούς χώρους της χώρας μας.
- Να παρέχονται προγράμματα κοινωνικού τουρισμού στους ανέργουςκαι για όλους τους εργαζόμενους με οποιαδήποτε μορφή απασχόλησης (μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλπ.), τα φτωχά λαϊκά στρώματα χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
- Να δημιουργηθούν δημόσιες και δωρεάν παιδικές κατασκηνώσεις για τα παιδιά όλων των εργαζομένων και των ανέργων, που θα λειτουργούν όλο το καλοκαίρι.
- Να δημιουργηθούν δωρεάν οργανωμένοι χώροι αναψυχής (κάμπινγκ) για όλους τους νέους, με προσιτές τιμές ή και δωρεάν για τα νέα ζευγάρια, για τους άνεργους.
- Να δημιουργηθούν δημόσιοι και δωρεάν οργανωμένοι χώροι αναψυχής με ειδικό εξοπλισμό, υποδομές και εκπαιδευμένο προσωπικό για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες.
- Δωρεάν διακοπές για τους συνταξιούχους .
