Ο Ντ. Διαμάντος στην πανηγυρική συνεδρίαση του Δ.Σ. για την απελευθέρωση της πόλης

Μία μεγάλη μέρα σήμερα. Η Ενωμένη Εθνική Αντίσταση σε όλη την Ελληνική Επικράτεια επέτυχε πόλη με πόλη, χωριό με χωριό, να δώσει την Ελευθερία στην Ελλάδα.

          Έτσι και η Λάρισα, τότε, 23^η Οκτωβρίου 1944, απελευθερώνεται από την Ενωμένη Αντίσταση που εισέρχεται στην πόλη προεξάρχοντος του καπετάν Μίμη Μπουκουβάλα.

          Μία Ενωμένη Αντίσταση που φυσικά, μόνο μισαλλόδοξοι και ανιστόρητοι μπόρεσαν να της προσδώσουν «πρόσημο τοποθέτησης» ή, «ιδιοκτησιακά χαρακτηριστικά» ή, «αφορισμούς» εμμένοντας διαρκώς  σε μία διχαστική τακτική από τις πρώτες μέρες της Απελευθέρωσης μέχρι, δυστυχώς, και σήμερα!

          Μία Ενωμένη Αντίσταση που δε χωρά καπηλεία και μονομέρεια.

          Αυτό άλλωστε, ιστορικά καταγράφεται και στη συγκρότηση της.

          Η πρώτη αντιστασιακή οργάνωση «Ελευθερία»  ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη (πρώτη στην Ευρώπη επίσης), στις 15 Μαΐου 1941, περίπου ένα μήνα μετά την κατάληψη της πόλης από τα Γερμανικά στρατεύματα, με πρωτοβουλία των Παρασκευά Μπάρμπα (ΚΚΕ), Απόστολου Τζανή (ΚΚΕ), Ιωάννη Πασαλίδη (Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, ΕΔΑ), Σίμου Κερασίδη (ΚΚΕ), Αθανάσιου Φείδα (Αγροτικό Κόμμα), Ιωάννη Ευθυμιάδη (Δημοκρατική Ένωση) και του στρατιωτικού Δημήτριου Ψαρρού.

Τη νύχτα της 30ης Μαΐου 1941 δύο νέοι φοιτητές, ο Μανώλης Γλέζος της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών και ο Απόστολος Σάντας της Νομικής κατεβάζουν τη σβάστικα από την Ακρόπολη. Και το «κύμα» της Ενωμένης Εθνικής Αντίστασης ξεχύνεται.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1941 ανακοινώθηκε η ίδρυση του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου (ΕΔΕΣ). Την πολιτική ηγεσία του ΕΔΕΣ διεύθυνε ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας, ενώ στρατιωτικός αρχηγός του ανέλαβε ο στρατηγός Ναπολέων Ζέρβας.

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1941 ιδρύθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) με την συνεργασία των κομμάτων Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος, Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας, Αγροτικό Κόμμα Ελλάδος.

Τον Οκτώβριο του 1942 ιδρύθηκε η οργάνωση Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση.

            Και ακολούθησαν και άλλες μικρότερες αλλά, εξίσου σημαντικές αντιστασιακές οργανώσεις. Περισσότερο μαζική από τις αντιστασιακές οργανώσεις κατάφερε να γίνει το ΕΑΜ.

Παράλληλα, με την ίδρυση του ΕΛΑΣ το Φεβρουάριο του 1942 από τον Άρη Βελουχιώτη ένοπλο τμήμα του ΕΑΜ, ο στρατηγός Ναπολέων Ζέρβας στις 28 Ιουλίου 1942, αναγγέλλει την ίδρυση των Εθνικών Ομάδων Ελλήνων Ανταρτών (ΕΟΕΑ) ως ένοπλο τμήμα του ΕΔΕΣ. Τέλος η τρίτη αντιστασιακή οργάνωση, η ΕΚΚΑ, ιδρύει και αυτή με τη σειρά της ανταρτικό σώμα, με αρχηγό τον στρατιωτικό και συνιδρυτή της 1^ης Αντιστασιακής οργάνωσης «Ελευθερία», Δημήτριο Ψαρρό.

Ιστορικά όμως, η Ενωμένη Αντίσταση καταξιώνεται και με τη δράση της. Με αποκορύφωμα την ανατίναξη της γέφυρας στο Γοργοπόταμο. Εκεί που βρέθηκαν μαζί 120 άνδρες του ΕΛΑΣ, 65 άνδρες του ΕΟΕΑ με μπροστάρηδες τον Άρη Βελουχιώτη και το Ναπολέων Ζέρβα.

          Πράγματι, η σημερινή μέρα για χρόνια ήταν ξεχασμένη. Και συνεπώς, και άγνωστη στους πολίτες και ιδίως στους νέους της πόλης μας. Σωστά λοιπόν, ξεκίνησε από την προηγούμενη δημοτική αρχή αλλά, ιδιαίτερα από τη σημερινή ΔΑ να φωτίζεται η μέρα αυτή με ένα πλαίσιο εκδηλώσεων.

Το ίδιο όμως πρέπει να γίνει από το Δήμο και για την Έναρξη του Έπους (και η ΔΑ δεν το κάνει για 2^η χρονιά αφού δεν προγραμμάτισε ούτε μία εκδήλωση μνήμης και εορτασμού – για παράδειγμα, οι Κρήτες και οι Εβραίοι συμπολίτες μας με τους Συλλόγους τους αλήθεια, δεν θα έπρεπε να είναι με ξεχωριστές εκδηλώσεις στο πλαίσιο αυτό;).    Χρονολογικά μάλιστα συνδυάζεται αλλά, Ιστορικά απαιτείται να γίνει. Ένα πλαίσιο συνολικού εορτασμού Μνήμης, Συμμετοχής του λαού της πόλης και ενθάρρυνσης του για το μέλλον. Ελπίζουμε η δημοτική αυτή τακτική του χρόνου να αλλάξει.

          Διότι, κάποιοι «κύκλοι» μεθοδεύουν να γιορτάζουμε τη «λήξη» γιατί τους βολεύει (;) να ξεχάσουμε το «αιτιατό». Αφήνοντας όμως, στην ιστορική λήθη τον επιτιθέμενο Φασισμό δημιουργείς «μαλακό υπογάστριο» για τον νέο υφέρπουν φασισμό.

          Η Ελλάδα της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Εθνικής κυριαρχίας και της λαϊκής κοινωνικής αναφοράς απετέλεσε το ΜΕΓΙΣΤΟ ιστορικό παράδειγμα «της άρνησης παράδοσης της χώρας» στο Φασισμό. Της «έναρξης αντίστασης» απέναντι στο Φασισμό.

Έναν Φασισμό που προσδοκούσε μία επικυριαρχία οικονομική, εθνικιστική, κοινωνική με ρατσιστικά χαρακτηριστικά.

“Alors c’ est la guerre” επομένως έχουμε πόλεμο

Ένα ΟΧΙ που καταγράφηκε σε πρώτο χρόνο σε μία έγγραφη απάντηση του τότε Δικτάτορα Πρωθυπουργού της Ελλάδας απέναντι στο ωμό Ιταλικό τελεσίγραφο αλλά, καταγράφηκε και επικυρώθηκε από το 1^ο λεπτό από τον Ελληνικό Λαό σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας και σε κάθε σπιθαμή γης της Αλβανίας.

Ένας πόλεμος στον οποίο οι Έλληνες δεν συμμετείχαν απλά. ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΕΚΡΙΝΑΝ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ.

Αυτό, και τα αριθμητικά χαρακτηριστικά αλλά, και οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών της εποχής όπως έχει καταγράψει η ιστορική γραφίδα το επιβεβαιώνουν για την Ελλάδα:

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ «ΡΕΚΟΡ» ΤΟΥ Β’ Π.Π.

ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
Ελλάς: 219
Νορβηγία 61
Γαλλία 43 [Η υπερδύναμη της εποχής] Πολωνία 30 
Βέλγιο 18
Ολλανδία 4
Γιουγκοσλαβία 3
Δανία 0 μέρες.[ Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ……………….] Τσεχοσλοβακία 0
Λουξεμβούργο 0

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ
Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676. (Ο αριθμός αυτός είναι ασήμαντος μπροστά σε όσους χάθηκαν εκτός πεδίων μαχών)

Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν :
Αλβανοί: 1165 (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)
Ιταλοί: 8000
Βούλγαροι: 25000
Γερμανοί: 50000

Συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)
Ελλάς 10% (750.000)
Σοβ. Ενωση 2,8%
Ολλανδία 2,2%
Γαλλία 2%
Πολωνία 1,8%
Γιουγκοσλαβία 1,7%
Βέλγιο 1,5%

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ
Πηγή: Ανθολόγιον Πατριδογνωσίας, Μενελάου Παγουλάτου

Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970
Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός της Γαλλικής Αντίστασης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

«Αδυνατώ να δώσω το δέον εύρος της ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι για την ηρωική αντίσταση τού Λαού και των ηγετών της Ελλάδος.»
(Από ομιλία του στο Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά την λήξη τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.)

Μωρίς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992
Υπουργός των εξωτερικών της Γαλλίας 1969-1973, Μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας 1974

«Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης. Ποτέ μία ήττα δεν υπήρξε τόσο τιμητική για κείνους πού την υπέστησαν»
(Από μήνυμά του πού απηύθηνε από το BBC τού Λονδίνου στους υποδουλωμένους λαούς της Ευρώπης στις 28 Απριλίου 1941, ημέρα πού ό Χίτλερ κατέλαβε την Αθήνα ύστερα από πόλεμο 6 μηνών κατά τού Μουσολίνι και έξι εβδομάδων κατά τού Χίτλερ.)

Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953
Αρχηγός της Σοβιετικής Ενώσεως από το 1924 έως 1953

«Λυπάμαι διότι γηράσκω και δεν θα ζήσω επί μακρόν διά να ευγνωμονώ τον Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τον 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον.»
(Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας την 31 Ιανουαρίου 1943 μετά την νίκη τού Στάλινγκραντ και την συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)

Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός

«Επολεμήσατε άοπλοι και ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι εκερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε». (Όταν ο Χίτλερ επετέθη κατά της Ε.Σ.Σ.Δ.)

 

Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974
Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού

«Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στις πόρτες της Μόσχας, να συγκρατήσει και να ανατρέψει τον Γερμανικό χείμαρρο, το οφείλει στον Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τις Γερμανικές μεραρχίες όλον τον καιρό πού θα μπορούσαν να μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία της Κρήτης υπήρξε το κορύφωμα της Ελληνικής προσφοράς.»
(Απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.)

 

Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945
Πρωθυπουργός της Ιταλίας 1922-1945
«Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δεν είναι ακλόνητον εις τα στρατιωτικά πράγματα και ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις.»
(Από λόγο πού εκφώνησε στις 10/5/1941.)

Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945
Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1889-1945
«Χάριν της ιστορικής αληθείας οφείλω να διαπιστώσω ότι μόνον οι Έλληνες, εξ’ όλων των αντιπάλων οι οποίοι με αντιμετώπισαν, επολέμησαν με παράτολμον θάρρος και υψίστην περιφρόνησιν προς τον θάνατον….»
(Από λόγο πού εκφώνησε στις 4 Μαΐου 1941 στο Ράιχσταγκ.)

Σέρ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977
Υπουργός Πολέμου και Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957

«Ασχέτως προς ότι θα πουν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο το οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στον Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή της επανάστασης στην Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στο ηπειρωτικό έδαφος και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε την χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου και έτσι έφερε γενική μεταβολή στην όλη πορεία τού πολέμου και ενικήσαμε.»
(Από λόγο του στο Βρετανικό κοινοβούλιο στις 24/09/1942.)

Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965
Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

«Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δεν αποδίδει το ελάχιστο εκείνων των πράξεων αυτοθυσίας τον Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων της νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα των εθνών, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διά την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπειαν.»
«Εάν δεν υπήρχε η ανδρεία των Ελλήνων και ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β’ Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη.»
(Από ομιλία του στο Αγγλικό κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941.)

«Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θα λέμε: Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.»
(Από λόγο πού εκφώνησε από το BBC τις πρώτες ημέρες τού Ελληνοιταλικού πολέμου.)

«Μαχόμενοι οι Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θά μοιρασθούν μαζί μας τά αγαθά της ειρήνης.»
(Από λόγο πού εξεφώνησε στις 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη ή Ιταλία κατά τής Ελλάδας.)

Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969
Βρετανός Στρατάρχης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

«Δεν θα ήταν υπερβολή νά πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε το σύνολο των σχεδίων της Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν νά αναβάλει για έξι εβδομάδες την επίθεση κατά της Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θα ήταν ή θέση της Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς την Ελλάδα.»
(Από ομιλία του στο Βρετανικό κοινοβούλιο στις 28 Οκτωβρίου 1941.)

Γεώργιος ΣΤ’ (1898-1952)
Βασιλεύς της Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952

«Ο μεγαλοπρεπής αγών της Ελλάδος, υπήρξε ή πρώτη μεγάλη καμπή τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.»
(Από λόγο του στο κοινοβούλιον τον Μάιον 1945.)

Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945
Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945

«Εις την Ελλάδα παρασχέθη την 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν’ αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά και τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θα ήτο ή ίδια.»
«Οι Έλληνες εδίδαξαν διά μέσου των αιώνων την αξιοπρέπειαν. Όταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει το αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας το υπερήφανον πνεύμα της ελευθερίας.»
(Από ραδιοφωνικό λόγο πού εξεφώνησε στις 10/6/1943.)

«Ο ηρωικός αγών τού ελληνικού λαού… κατά της επιθέσεως της Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τούς Ιταλούς στην απόπειρά τους νά εισβάλλουν στο ελληνικό έδαφος, γέμισε με ενθουσιασμό τις καρδιές τού αμερικανικού λαού και εκίνησε την συμπάθειά του. Προ ενός και πλέον αιώνος, κατά τον πόλεμον της ελληνικής ανεξαρτησίας, το έθνος μας… εξέφρασε την φλογερή του συμπάθεια για τούς Έλληνες και ευχότανε για την ελληνική νίκη…»
(Δήλωσή του στο Ύπατο Συμβούλιο της ΑΧΕΠΑ στις 25/04/1941, πού μεταδόθηκε ραδιοφωνικά από τον Λευκό Οίκο.)

Η εμμονή λοιπόν στην υποβίβαση της έναρξης του Αγώνα  δεν αιτιολογείται το αντίθετο μάλιστα, στηλιτεύεται.

Γιατί αυτό σημαίνει απλά, παραχάραξη της Ιστορικής και Συλλογικής Μνήμης.

Ιστορική λήθη στο Έπος της Αλβανίας, στη μάχη στα οχυρά της Μακεδονίας, στον ηρωισμό των Κρητών και στη μάχη της Κρήτης καθώς και σε τόσα άλλα σημαντικά γεγονότα μέχρι την έναρξη της Κατοχής ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ.

Οι Έλληνες δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε αυτό.

Ειδικά σήμερα, που τα ιστορικά χαρακτηριστικά συγκρίνονται και ευρίσκονται «όμοια».

ΤΟΤΕ!  Η «μόνη λύση θα μπορούσε να είναι μία εκούσια προσχώρησις της Ελλάδος εις την “Νέαν Τάξιν». Η ένταξη εις την Νέαν Τάξιν προϋποθέτει προκαταρκτική άρση όλων των παλαιών διαφορών με τους γείτονάς μας… Τούτο συνίστατο εις μερικάς ικανοποιήσεις προς την Ιταλίαν, δυτικώς μέχρι Πρεβέζης, ίσως και προς τη Βουλγαρίαν, ανατολικώς μέχρι Δεδεαγάτς. Δηλαδή θα έπρεπε: διά να αποφύγωμεν τov πόλεμον, να γίνωμεν εθελονταί δούλοι και να πληρώσωμεν αυτήν την τιμήν… με το άπλωμα του δεξιού χεριού της Ελλάδος προς ακρωτηριασμόν από την Ιταλίαν και του αριστερού προς ακρωτηριασμόν από την Βουλγαρίαν».

ΣΗΜΕΡΑ! Η σημερινή πανηγυρική συνεδρίαση του ΔΣ για την απελευθέρωση της Λάρισας από τα φασιστικά κατοχικά στρατεύματα, δυστυχώς για μία ακόμα χρονιά γίνεται «υπό τη νέα ιδιότυπη κατοχή».

Αυτήν που διολισθαίνει επικίνδυνα σε σταδιακή απεμπόληση Εθνικής Κυριαρχίας.

Αυτήν που καταλύει μονομερώς και αδιακρίτως την Συνταγματική νομιμότητα.

Αυτήν που παραγράφει τις αποφάσεις τις Ελληνικής Δικαιοσύνης.

Αυτήν που καταπατά τον Παγκόσμιο Χάρτη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Και στο σήμερα βολεύει αυτούς τους «κύκλους» η τακτική αυτή.

Μιλάμε για την «διαχείριση του προσφυγικού» στο αποτέλεσμα.      Και εγκαλείται η Ελλάδα για το τι κάνει και τι δεν κάνει. ΚΑΝΕΙΣ όμως από τους μεγαλοσχήμονες δεν αναφέρεται γιατί και ποιοι από το 2011 ξεκίνησαν την μαζική εξολόθρευση και διωγμό των Χριστιανών από τη Συρία.

Κανείς δεν αναφέρεται στο «προσφυγικό κύμα» και στους κινδύνους που μπορεί αυτή η «ανεξέλεγκτη ροή» να φέρει στο Αιγαίο, στη Θράκη, στο Κόσσοβο, στα Σκόπια με ότι και αν σημαίνει αυτό για την Εθνική μας κυριαρχία και ασφάλεια.

Αλλά, και με το «ελληνικό χρέος»! 

Όλοι σχεδόν οδηγούν στη «λήθη» ερωτήματα του πως, γιατί, αν είναι έτσι, πως πρέπει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα το ζήτημα αλλά, και πως πρέπει να συμπεριφερθούν οι άλλοι προς την Ελλάδα.

Σήμερα, οφείλουμε να ζητήσουμε εδώ και τώρα ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να αξιοποιήσουμε κάθε μέσο, κάθε εργαλείο, κάθε Ευρωπαϊκό και Διεθνές Φόρουμ.

Ήδη, έχουμε στη «φαρέτρα» μας όπλα.

• Το 1^ο πόρισμα της Επιτροπής αλήθειας της Ελληνικής Βουλής.
• Την απόφαση στη Συνεδρίαση των Συντονιστών της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όπου κρίθηκε παραδεκτή η υπ΄ αριθ. 2214/14 Αναφορά της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ)  για τις γερμανικές αποζημιώσεις.

          Απετέλεσε μάλιστα αυτό ανατροπή στη σχετική προγενέστερη        Γνωμοδότηση της Νομικής υπηρεσίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Και μάλιστα, να σταλεί εκ μέρους της Επιτροπής Αναφορών σχετική επιστολή στην Ελλάδα, τη Γερμανία και την Κομισιόν προκειμένου να εκφράσουν εγγράφως τις απόψεις τους για τις Γερμανικές Πολεμικές Επανορθώσεις, το Αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο και τις Αποζημιώσεις των Συγγενών των Θυμάτων που εκτελέστηκαν από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής στο Δίστομο και σε άλλες πόλεις και χωριά της Ελλάδας.

          Πρώτη φορά που η Γερμανία καλείται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να  τοποθετηθεί εγγράφως, δημοσίως και επισήμως για το ζήτημα των Γερμανικών Πολεμικών Επανορθώσεων.

• Έχουμε και την Απόφαση του ΟΗΕ υπέρ της δημιουργίας πλαισίου αναδιάρθρωσης εθνικών χρεών: Η υφήλιος τάχθηκε με 124 ψήφους υπέρ, 11 ενάντια και 41 αποχές στην προσπάθεια στην οποία πρωτοστάτησε το Group 77 και η Κίνα. Οι11 που ήταν αρνητικές, ήταν οι: ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισραήλ, Γερμανία, Τσεχία, Καναδάς, Αυστραλία, Ιαπωνία, Φινλανδία, Ιρλανδία και Ουγγαρία. Οι αποφάσεις του ΟΗΕ δεν έχουν υποχρεωτική εφαρμογή αλλά σίγουρα φέρουν μια συμβολική διεθνή πολιτική «βαρύτητα».

Αυτό όμως, που σήμερα είναι ΕΠΙΚΑΙΡΟ και ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΠΑΙΤΗΤΟ είναι: η αντιμετώπιση της σημερινής ζοφερής – Κρίσιμης Εθνικά- οικονομικής πραγματικότητας με τον «αμοιβαίο σεβασμό απέναντι στη χώρα, στην Ελλάδα που ΕΚΡΙΝΕ το αποτέλεσμα του 2^ου ΠΠ με τις μεγαλύτερες των θυσιών αλλά, και με το απαραίτητο ΙΔΙΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΔΙΚΑΙΟΥ όπως όλες οι χώρες (και η Ελλάδα) συμπεριφέρθηκαν στην ηττημένη και καταρρακωμένη Γερμανία και στον πληγωμένο γερμανικό λαό  μετά τη λήξη του πολέμου, το 1953.

          Μία «συμφωνία λοιπόν, για την   Ελλάδα» στα πλαίσια της «Ιστορικής  Αμοιβαιότητας»

          Η οποία συμφωνία σε 7 άξονες, με ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΗ ΤΩΝ ΟΣΩΝ ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΑΝ ΟΛΟΙ  τότε για τη Γερμανία, θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει και σήμερα για την Ελλάδα!

 

 

          Σχέδιο «συμφωνίας για την Ελλάδα» στα πλαίσια της «Ιστορικής Αμοιβαιότητας»  (Γερμανία1953 – Ελλάδα 2015)

 

1.   Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΜΙΑΣ  ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ & ΜΙΑΣ ΓΡΑΜΜΗΣΣΤΗΡΙΞΗΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ (& ΔΙΕΘΝΟΥΣ) ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

«Εκ μέρους, όλων των χωρών της ΕΕ– δεδομένης και της εκπεφρασμένης σύμφωνης άποψης επ’ αυτού και των άλλων ανεπτυγμένων χωρών- δυνάμεων της Παγκόσμιας Οικονομίας (ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ & των άλλων χωρών των BRICS)- ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ότι:

Η Ελλάδα, ως μέλος των Ευρωπαϊκών και Διεθνών Οργανισμών που συμμετέχει αλλά, και εκ της στρατηγικής της θέσης, πρέπει να αποτελεί διαρκώς ένα «κεντρικό και σταθερό στοιχείο» στην ευρύτερη Γεωπολιτική περιοχή η οποία έχει σημαντικά αποθέματα Οικονομικής ισχύος, Κοινωνικής επιρροής αλλά και, υψηλής επικινδυνότητας για την σταθερότητα της Παγκόσμιας Κοινότητας».

 

1.   ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΚΟΙΝΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΜΕΣΑΑΠΟ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ «ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ»

«Με βάση τις Αρχές & Αξίες των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, οι χώρες της ΕΕ (καθώς και κάθε άλλη χώρα ή οργανισμός που δύναται να συμμετέχει)   ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ& ΕΠΑΝΑΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ (όπως έγινε αποδεκτό από την Παγκόσμια κοινότητα και στο παρελθόν για Ευρωπαϊκή χώρα) ότι:

1.     Μεταξύ των χωρών της ΕΕ και, στα πλαίσια εξεύρεσης λύσης σε οποιοδήποτε ζήτημα προκύπτει και αφορά μία χώρα έναντι των άλλων χωρών-πιστωτών, διεξάγονται «συνομιλίες», απορρίπτοντας την ορολογία «διαπραγματεύσεις» ως μία ορολογία μη αποδεκτή, μη συμβατή με τις Συνθήκες και την ιστορικά ακολουθούμενη Διεθνή πρακτική.
2.     Οι «συνομιλίες» που διεξάγονται μεταξύ των χωρών της ΕΕ-πιστωτών και της Ελλάδας ως ενδιαφερόμενης χώρας πραγματοποιούνται στη βάση της «αρχής των μεταξύ ίσων χωρών).
3.     Αποτελεί απαράβατη αρχή ο σεβασμός της Δημοκρατικής έκφρασης του λαού κάθε χώρας της ΕΕ ( είτε έμμεσα μέσα από το Κοινοβούλιο είτε άμεσα μέσα από καθολική ψηφοφορία εκλογών ή, δημοψηφίσματος). Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί αυτή η εκπεφρασμένη λαϊκή βούληση να αποτελεί για τις «συνομιλίες» αιτιολογία διακοπής ή, επιβολής μίας και μόνο πρότασης εκατέρωθεν. Ειδικά μάλιστα, όταν αυτή στηρίζεται επαρκώς αιτιολογημένα στην μονοσήμαντη εύνοια των άλλων χωρών-πιστωτών έναντι της μίας χώρας. Το αντίθετο μάλιστα, η λαϊκή έκφραση του λαού αυτής της χώρας θα πρέπει να αποτελεί μία νέα αφετηρία για αμοιβαία αναγνώριση μίας διορθωτικής εναλλακτικής πορείας των «συνομιλιών» μεταξύ της ενδιαφερόμενης χώρας και των άλλων χωρών-πιστωτών στη βάση πάντα, των Ευρωπαϊκών Συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

 

1. C.     ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (& ΚΑΘΕ ΧΩΡΑΣ ΤΗΣ ΕΕ)

«Οι «συνομιλίες» σχετικά με τα ζητήματα της Ελλάδας που έχουν σχέση με το Ελληνικό Χρέος, την αποκατάσταση της Ελληνικής πίστωσης και την επανεκκίνηση της Ελληνικής Οικονομίας θα στηρίζονται στις εξής αρχές:

•       Η ελάφρυνση του χρέους αφορά το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος ταυτόχρονα
•       Η εξόφληση του χρέους δεν μπορεί να γίνει με επαχθείς όρους, αφού αυτό επιτείνει το πρόβλημα της υπερχρέωσης, διακυβεύει τον Εθνικό πλούτο και την Εθνική κυριαρχία και ακεραιότητα.
•       Η αντιμετώπιση του χρέους πρέπει να συνδυάζεται με την ανάπτυξη της οικονομίας
•       Η Ελλάδα θα πρέπει να είναι σε θέση να αποπληρώσει, διατηρώντας παράλληλα ένα υψηλό επίπεδο ανάπτυξης και βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού. Αποπληρωμή χωρίς να φτωχαίνει.
•       Κάθε μονομερής ενέργεια επιβολής της βούλησης των άλλων συνομιλούντων χωρών δεν συνάδει με τις πιο πάνω αρχές.
•       Αναγνωρίζεται ως βασική επιδίωξη για την Ελλάδα το Θετικό Εμπορικό Ισοζύγιο. Στα πλαίσια αυτά αναγνωρίζεται η δυνατότητα στην Ελλάδα αντικατάστασης των εισαγωγών της με δική της παραγωγή και, με τη σύμφωνη γνώμη των άλλων χωρών-πιστωτών για μείωση των εξαγωγών τους προς την Ελλάδα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσα από διαδικασίες «παγώματος» ή, προσωρινών αλλαγών με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ή, και μόνιμων αλλαγών σε Κοινές συνθήκες Ευρωπαϊκής Πολιτικής που διέπουν την παραγωγή και διακίνηση προιόντων εντός της ΕΕ αλλά, και προς και, από χώρες εκτός ΕΕ».

 

1.     ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

«Ο υπολογισμός της ικανότητας αποπληρωμής της Ελλάδας απαιτεί να αντιμετωπισθούν μερικά προβλήματα όπως:

•       Η μελλοντική παραγωγική ικανότητα της Ελλάδας, μέσα από μία Παραγωγική Ανασυγκρότηση που θα αφορά την παραγωγική ικανότητα των εξαγωγών της καθώς και την ικανότητα υποκατάστασης των εισαγωγών της.
•       Η δυνατότητα – διευκόλυνση της πώλησης των Ελληνικών προιόντων στο εξωτερικό (εντός και εκτός ΕΕ).
•       Η πρόβλεψη των μελλοντικών εμπορικών συνθηκών
•       Τα δημοσιονομικά και εσωτερικά οικονομικά μέτρα που θα απαιτηθούν για τη διασφάλιση πλεονάσματος από τις εξαγωγές».

 

1.     ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

«Η διευθέτηση του Ελληνικού χρέους με στόχο να γίνει βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο  συμφωνείται να γίνει:

•       Με τη σχέση εξυπηρέτησης του χρέους και των εσόδων από τις εξαγωγές να μην υπερβαίνει το 5%. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να ξοδεύει περισσότερο από το 1/20 των εσόδων της από τις εξαγωγές της για να εξυπηρετεί το χρέος της.
•       Με διαγραφή (ή, και «υπερακόντιση» του για μετά από 80 χρόνια) του χρέους που θα αντιπροσωπεύει μείωση κατά 62,6%.
•       Με περίοδο χάριτος στη διάρκεια της οποίας οι τοκοχρεωλυτικές πληρωμές θα ορισθούν σε πολύ χαμηλό επίπεδο
•       Με επιτόκια που θα αναφέρονται σε : Μηδενικό ( 0 %) επιτόκιο για το 18% του μη διαγραφέντος χρέους, επιτόκιο 2,5% για το 39% και, 4,5% για το υπόλοιπο 43%.
•       Με Διαγραφή των τόκων ανατοκισμού επί των οφειλών που προέκυψαν από το PSI και προστέθηκαν στο Δημόσιο χρέος καθώς και μετά τη μονομερή παύση πληρωμών του Ιουνίου.
•       Εισάγεται η έννοια της «δυνατότητας μεταφοράς» (transfercapacity) πόρων από την Ελλάδα προς τις άλλες χώρες-πιστωτές. Η καταβολή τοκοχρεολυσίων θεωρείται ότι αποτελεί πληρωμή για τρέχουσες συναλλαγές, δηλαδή προέρχεται από τρέχοντα έσοδα. Αποκλείεται δηλαδή, η χρησιμοποίηση κεφαλαιακών πόρων, όπως εισροών για επενδύσεις, αποθεματικού κεφαλαίου, εισπράξεων από ιδιωτικοποιήσεις, πόρων ασφαλιστικών ταμείων και Οργανισμών της Γενικής Κυβέρνησης κλπ για την εξυπηρέτηση του χρέους.
•       Με τη δυνατότητα η Ελλάδα να μπορεί να πληρώνει είτε στο κοινό νόμισμα (ευρώ) είτε σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα ή, συναλλακτικό μέσο εκτός Ευρωζώνης (πχ λίρες, δολάριο, χρυσό). Δεδομένης δε της ένταξης στην Ευρωζώνη και στο κοινό νόμισμα και, της αδυναμίας «ρευστοποίησης του χρέους» (που σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν προέβη κράτος έχοντας τη δυνατότητα «κοπής και πληρωμής σε Εθνικό νόμισμα»), η Ελλάδα να μπορεί να αποδίδει ποσοστό του χρέους της (έως και 50%) προς χώρες της Ευρωζώνης με τη χρήση «Εθνικών Υποσχετικών» (ομολόγων ή, IOU με «κλειδωμένη» στιγμιαία ισοτιμία ίση με το μ.ο. των τρεχούμενων επιτοκίων της ΕΚΤ & της αγοράς).
•       Με τη δυνατότητα η Ελλάδα να μπορεί να αποδέχεται απρόσκοπτα εφεξής, Δωρεές από Κράτη και Διεθνούς Οργανισμούς στα πλαίσια «Διακρατικών Αναπτυξιακών Συμφωνιών» είτε με τη μορφή «εμπροσθοβαρούς καταβολής προβλεπόμενων εσόδων» είτε  ως «αντισταθμιστικά οφέλη».

 

1.     ΑΜΕΣΑ ΕΜΠΡΟΣΘΟΒΑΡΗ ΜΕΤΡΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

«Προωθούνται άμεσα τα παρακάτω μέτρα-ρυθμίσεις:

•       Παράταση ενός (1) χρόνου με άμεση απόδοση του υπολοίπου ποσοστού των πόρων του ΕΣΠΑ με 100% χρηματοδότηση (χωρίς Εθνική συμμετοχή)
•       Άμεση έναρξη του ΣΕΣ με απόδοση των πόρων με 100% χρηματοδότηση (χωρίς Εθνική συμμετοχή)
•       Διευθέτηση της Εθνικής συμμετοχής του ΣΕΣ (2014-2020) είτε μέσα από το επόμενο Πρόγραμμα Ανάπτυξης (2020-2027)με σταδιακή αύξηση της Εθνικής συμμετοχής, είτε μέσα από ανταποδοτικά συγχρηματοδοτούμενα έργα με χρόνο έναρξης το 2020
•       Οικονομική ενίσχυση σε ποσοστό 100% «σχεδίων συνδυασμένων έργων – δράσεων – υπηρεσιών» με προσδιοριζόμενους βασικούς στόχους την Ενίσχυση της Παραγωγικής διαδικασίας με απομείωση του κόστους παραγωγής, ενίσχυση της ποιότητας και διασφάλισης της διάθεσης μέσα από «Πρωτόκολλα Συνεργασίας» των ΟΤΑ ως Περιφερειακών Εθνικών Συντονιστών και εταίρους Επιστημονικούς και Παραγωγικούς φορείς και Επιμελητήρια, Εκπαιδευτικά Ιδρύματα Εφαρμοσμένων Πρακτικών και Επιχειρηματικά σχήματα του Ιδιωτικού τομέα.
•       Επανεξέταση ρυθμίσεων και περιορισμών από Ευρωπαϊκές συνθήκες, κανονισμούς και οδηγίες σε προϊόντα (πρωτογενούς τομέα), σε υπηρεσίες (Παιδείας, Καινοτομίας, Πολιτισμού και Τουρισμού) και Υποδομές (Υγείας, Υδάτων, Ενέργειας, Μεταφορών και Δικτύων) που αποτελούν τα συγκριτικά πλεονασματικά πεδία της Ελλάδας με αναμενόμενη μεγάλη προστιθέμενη αξία».
•       Αλλαγή της φιλοσοφίας Χρηματοδότησης Επιχειρήσεων και Επενδύσεων εντός της Ελλάδας. Με «Χρηματοδότηση –Εγγυοδοσία» αποδεχόμενου «ελεγχόμενου εγκεκριμένου ρίσκου» συγκεκριμένων και, ολοκληρωμένων τεχνικοοικονομικά επενδυτικών προτάσεων εκ μέρους ενός «Εθνικού Φορέα Επενδύσεων &Επιχειρηματικότητας» (με πόρους που θα προέρχονται από τη συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου, της ΕΚΤ, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και Ιδιωτών Επενδυτών- συμπεριλαμβανομένων και φορέων επενδύσεων των Τραπεζών). Ο Φορέας αυτός πέραν της «χρηματοδότησης – εγγυοδοσίας» θα παρέχει ως υποχρέωση και δικαίωμα τεχνική και διοικητική υποστήριξη και, επίβλεψη εξέλιξης και υλοποίησης τους Επενδυτικού σχεδίου. Θα προβλέπεται επίσης να έχει ποσοστό επί της απόδοσης της επένδυσης ώστε, ο εκτοκισμός της αποπληρωμής του παρεχόμενου κεφαλαίου να εξασφαλίζεται από εκεί και όχι από τον επενδυτή».

1.    ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

«Σε κάθε περίπτωση που προκύπτουν διαφορές μεταξύ της ενδιαφερόμενης χώρας και των άλλων χωρών-πιστωτών της ΕΕ αποφασίζεται ότι:

•       Σε γενικές γραμμές αρμόδια θα είναι τα Εθνικά Δικαστήρια της ενδιαφερόμενης χώρας. Ρητά δε, και σε ορισμένες περιπτώσεις (όπως όταν «η εκτέλεση της απόφασης αντιτίθεται προς τη δημόσια τάξη») δίνεται η δυνατότητα στα Εθνικά Δικαστήρια να μπορούν να αρνηθούν την εκτέλεση ενός αλλοδαπού δικαστηρίου ή Αρχής διαιτησίας
•       Άμεσα καθιερώνονται μηχανισμοί διαιτησίας για την επίλυση τυχόν διαφορών μεταξύ της ενδιαφερόμενης χώρας και των άλλων χωρών-πιστωτών.
•       Η ενδιαφερόμενη χώρα διατηρεί το δικαίωμα έναρξης νέων διαβουλεύσεων σε περίπτωση αδυναμίας τήρησης των όρων της Συμφωνίας εκ μέρους της. Αυτό θα σήμαινε και δυνατότητα αναστολής των πληρωμών για να επαναδιαπραγματευθούν οι όροι, αν συνέβαινε μία ουσιαστική αλλαγή που περιόριζε τη διαθεσιμότητα των πόρων.

 

 

ΚωνσταΝτίνος Διαμάντος

Δημοτικός Σύμβουλος

Επικεφαλής της «Νέας Λάρισας».