Με μεγάλη προσέλευση φίλων του βιβλίου πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη το βράδυ (27 Δεκεμβρίου) η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου του Θανάση Τριανταφύλλου ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ (εκδ. ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ 2014) στο Χατζηγιάννειο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Λάρισας. Η παρουσίαση άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις από το υψηλό επίπεδό της.
Οι εισηγήσεις των ομιλητών Θωμά Μπεχλιβάνη, Δρ. νεολεηνικής φιλολογίας και, Κώστα Καραμπάτσα, μαθηματικού Διοκητή του Αχιλλοπουλείου Γενικού Νοσοκομείου Βόλου εξαιρετικά τεκμηριωμένες και γλαφυρές. Η Ελένη Φανάρα, πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων ν. Λάρισας συντόνισε την όλη παρουσίαση και διάβασε αποσπάσματα του βιβλίου με έξοχο τρόπο.
Επισημάνθηκαν από τους εισηγητές οι αρετές του βιβλίου, το οποίο και απέσπασε τα θετικά σχόλια των ομιλητών.
Το εξαιρετικό μουσικό αφιέρωμα, με μελοποιημένη ποίηση, από τους Σπύρο Καβαλλιεράτο (κλασική κιθάρα και τραγούδι) και από την Μαριάνα Ζάχου (τραγούδι) καθήλωσαν το κοινό.
Χαιρέτησαν, στην εκδήλωση, ο Αντιδήμαρχος Παιδείας Νεολαίας και Αθλητισμού του Δήμου Λαρισαίων κ. Αλέξης Μπαντζιανούλης, φιλόλογος ο ίδιος, και ο μαθηματικός (εκ μέρους του Παραρτήματος της Ε.Μ.Ε. Λάρισας) Γιώργος Νάτσιος, οι οποίο αναφ΄ρθηκαν τόσο στο βιβλίο όσο και στην προσφορά και το έργο του συγγραφέα.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκε και ο ίδιος ο συγγραφέας Θανάσης Τριανταφύλλου ο οποίος ευχαρίστησε με θερμά λόγια τους διοργανωτές και διατύπωσε κάποιες επιπλέον σκέψεις για το βιβλίο. Μεταξύ των άλλων στην ομιλία είπε:
“Η απόφασή μου να γράψω για τα Μαθηματικά και τη Λογοτεχνία ως δυο κορυφαίες πτυχές του παγκόσμιου πολιτισμού προέκυψε -κατ΄ αρχήν- από την ανάγκη να βοηθηθούν και να ενθαρρύνονται, από τη μια μεριά, οι διδάσκοντες το μάθημα των μαθηματικών στο να αξιοποιούν -όσο γίνεται- επιτεύγματα και άλλων επιστημονικών κλάδων -και της λογοτεχνίας, ευρύτερα- στην προσπάθειά τους να κεντρισθεί και να κινητοποιηθεί, με πιο αποτελεσματικό και θελκτικό τρόπο, το ενδιαφέρον των παιδιών, τα οποία πολλές φορές δηλώνουν ότι τα μαθηματικά τους είναι κάτι το ψυχρό, το απρόσιτο για πολλούς. Προσοχή όμως! Η χρήση στοιχείων από τη λογοτεχνία και την ποίηση, ειδικότερα, δεν αποτελεί διδασκαλία μαθηματικών και δεν πρέπει να εκληφθεί ως τέτοια. Είναι, απλώς, ένα ακόμη εργαλείο προσέγγισης και αφόρμησης για την καλύτερη κατανόηση ορισμένων εννοιών -και με άλλον τρόπο-, πέραν των γνωστών και συγκεκριμένων τρόπων και μεθόδων που χρησιμοποιούν τα μαθηματικά στη διδασκαλία τους. Από την άλλη μεριά, οι φιλόλογοι και όσοι διδάσκουν τη λογοτεχνία μπορούν με παρόμοιες θεάσεις να βοηθηθούν στο να δουν στις δικές τους προσεγγίσεις κάποια στοιχεία και άλλων επιστημών (και των μαθηματικών, εν προκειμένω), μια και τα στοιχεία αυτά είναι ενδεχομένως ξένα από τις δικές τους σπουδές και τα δικά τους διαβάσματα. Μιλάω, όπως καταλαβαίνετε, για την αξία της διαθεματικής προσέγγισης στη διδασκαλία, κάτι που δειλά δειλά άρχισε να συζητείται σε ευρύτερο κύκλο διδασκόντων από το 2004 και μετά, αλλά που δυστυχώς μάλλον έχει σχεδόν εκλείψει παντελώς από το εκπαιδευτικό μας σύστημα για διάφορους λόγους (δεν είναι της ώρας να αναφερθούμε σε αυτούς τους λόγους), παρότι πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν φωτισμένοι δάσκαλοι που δεν περιμένουν καμιά εγκύκλιο να τους δώσει το έναυσμα για παρόμοιες τακτικές στη διδακτική τους πράξη.
Ωστόσο, κατά τη συγγραφή του, που με απασχόλησε για μεγάλο χρονικό διά στημα, συνειδητά αποφάσισα ότι πρέπει να απομακρυνθώ αισθητά από τον αρχικό μου στόχο να αποτελέσει το βιβλίο απλώς μια επιβοηθητική μελέτη για τη διαθεματική διδασκαλία, που θα απευθύνεται σε περιορισμένο αναγνωστικό κοινό. Κατέβαλα, λοιπόν, συνειδητή προσπάθεια στο να προκύψει ένα ανάγνωσμα κατά το δυνατόν εύκολο στην κατανόησή του και ευχάριστο για τον καθένα και την καθεμιά που θα πάρουν το βιβλίο στα χέρια τους, και που ανήκουν στη χορεία των υποψιασμένων αναγνωστών/στριών της ποίησης και της λογοτεχνίας, όπως αυτές λειτουργούν στο ευρύτερο πολιτισμικό και επιστημονικό σύμπαν. Με άλλα λόγια, προσπάθειά μου ήταν και παραμένει σταθερά, σε αυτές μου τις προσεγγίσεις, που είτε παίρνουν τη μορφή αυτοτελών βιβλίων, όπως και το προηγούμενο βιβλίο μου για τους Αριθμούς και τις μαθηματικές ψηφίδες στον Ελύτη, αλλά και το παρόν ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ και σε όσα ενδεχομένως ακολουθήσουν -αν ακολουθήσουν- στο μέλλον, αλλά και με άλλες παρεμβάσεις και εισηγήσεις μου σε διάφορα επιστημονικά συνέδρια, να ανα δείξω αυτήν τη σύζευξη των Μαθηματικών με τη Λογοτεχνία, όπου και όταν αυτή διαπιστώνεται. Δεν θα μιλήσω για τη νομιμοποίηση αυτού του εγχειρήματος. Αναλύθηκε διεξοδικά πιστεύω αυτή η διάσταση στα πρώτα δύο κεφάλαια του προηγούμενου βιβλίου μου για τους αριθμούς και τις άλλες μαθηματικές ψηφίδες στο έργο του Οδυσσέα Ελύτη.
Η χαρά της ποίησης -της λογοτεχνίας γενικότερα- είναι διαρκής. Ανακαλύπτεται κατ’ εξακολούθηση από εκείνους που συνεχώς ανατρέχουν σε αυτήν· που την αγαπούν. Αλλά και η χαρά των μαθηματικών προσφέρεται απλόχερα σε κεί νους που συνεχώς και ασχολούνται με αυτά και τα μελε τούν ή ερευνούν διάφορα πεδία τους. Κι είναι μια χαρά που, επειδή κατακτιέται με κόπο, σε γαληνεύει με την αφειδώλευτη ανταμοιβή της και την ομορφιά της
Ας μην ξεχνούμε, εξάλλου, το στίχο της Αμερικανίδας ποιήτριας Edna Millay που λέει: ‘‘Μόνο ο Ευκλείδης κοίταξε τη γυμνή Ομορφιά’’. Και σε αντιδιαστολή με τον τυχερό και συνάμα άτυχο Αγχίση της μυθολογίας (τυχερός που είδε τη γυμνή ομορφιά της Θεάς και άτυχος που έχασε το φως του γι’ αυτό), ο Ευκλείδης όχι μόνο δεν έχασε το φως του, αλλά μοίρασε απλόχερα φως από το φως του σε όλους μας. Μένει, λοιπόν, και σε μας –ως μεγάλο αι τούμενο– να μπορέσουμε να δούμε, να μπορέσουμε να γευτούμε αυτή τη γυμνή ομορφιά (έστω και με μικρό «ο»).”
Η βραδιά έκλεισε, με το ωραίο μουσικό αφιέρωμα, αφήνοντας τις καλύτερες των εντυπώσεων και με τον συγγραφέα να υπογράφει το βιβλίο.
