Με μεγάλη συμμετοχή παιδιών πραγματοποιήθηκε από το Εργατικό Κέντρο Λάρισας και το Σωματείο Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Θεσσαλίας την Κυριακή 23/03/2014 εκδρομή για τους μαθητές που παρακολουθούν τα μαθήματα αλληλεγγύης στο ΕΚΝΛ στα Αμπελάκια.
Προηγήθηκε ενημέρωση γονέων και κηδεμόνων των παιδιών από τη διοίκηση και τους εκπαιδευτικούς. Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης νομού Λάρισας με τη Λαϊκή Συσπείρωση, Τάσος Τσιαπλές απεύθυνε χαιρετισμό.
Στη συνέχεια μίλησε η Μαρία Σαμπάνη πρόεδρος του Σωματείου Εκπαιδευτικών Θεσσαλίας.
«Συνάδελφοι, γονείς , μαθητές
Καταρχάς να ευχαριστήσουμε τους γονείς και τους μαθητές για την παρουσία τους στη σημερινή σύσκεψη. Να ευχαριστήσουμε όμως και τους 18 εκπαιδευτικούς για την πολύτιμη βοήθεια τους όλο αυτό το διάστημα. Η ανταπόκριση που υπήρξε φέτος ήταν κάτι παραπάνω από θετική, και όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς αλλά και τα παιδιά. Πέρυσι τα παιδιά ήταν 36 ενώ φέτος έχουν φτάσει τα 81, αν και κάποια αναγκάστηκαν να σταματήσουν στην πορεία γιατί δεν είχαν να πληρώσουν το αντίτιμο του εισιτηρίου για να έρχονται μέχρι εδώ. Βέβαια τα προβλήματα είναι πολλά και αρχίζουν από το ότι το ΕΚΝΛ δεν έχει την υποδομή να κάνει μαθήματα σε μεγάλο αριθμό μαθητών, μιας και δεν είναι φροντιστήριο αλλά ούτε θέλει να γίνει.
Το ΕΚΝΛ αποφάσισε την πραγματοποίηση των μαθημάτων στα πλαίσια της ταξικής αλληλεγγύης και όχι της φιλανθρωπίας ή του εθελοντισμού. Σκοπός μας είναι βρεθούμε στο πλευρό και να στηρίξουμε έμπρακτα όσους έχουν ανάγκη. Τους ανέργους, τους ανασφάλιστους, τους απασχολούμενους, τους μετανάστες, τους συνταξιούχους, τους μικρούς αγρότες.Θεωρούμε ότι η ταξική αλληλεγγύη πρέπει να αποτελεί συστατικό στοιχείο της δουλειάς των συνδικάτων, των σωματείων. Πρέπει να τονίσουμε ότι είμαστε κάθετα αντίθετοι με τη λογική της φιλαθρωπίας που προβάλει και που καλλιεργεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, τόσο με την Εκκλησία και τις ΜΚΟ όσο και με το σκληρό του πρόσωπο, τους χρυσαυγίτες. Αυτού του είδους η φιλανθρωπία καθόλου δεν ωφελεί το λαό, αλλά ίσα-ίσα του διαιωνίζει το πρόβλημά του. Αυτοί ουσιαστικά που φταίνε για την κρίση, οι ίδιοι είναι που μοιράζουν ένα κομμάτι ψωμί στο λαό για να μείνει στη θέση του και να μη σηκώσει κεφάλι. Αυτή ακριβώς είναι και είναι η μεγάλη διαφορά στη δική μας αλληλεγγύη, ότι η υλική και πνευματική βοήθεια που δίνουμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε, πατάει πάνω στο γεγονός ότι θέλουμε το λαό με ψηλά το κεφάλι και με διάθεση για την οριστική ανατροπή αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος. Αυτός λοιπόν είναι και ο στόχος μας, να δυναμώσει ο συλλογικός αγώνας.
Διότι μόνο μέσα από την ανάπτυξη και ενδυνάμωση ενός τέτοιου αγώνα, που θα στοχεύει σε λύσεις που ταιριάζουν στις ανάγκες του λαού και όχι στη διαχείριση και διαιώνιση της μιζέριας και της εξαθλίωσης, μπορούν οι εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση δυναμώνουν και οι πρωτοβουλίες ταξικής αλληλεγγύης από το ΕΚΝΛ για τα προβλήματα των ανέργων, της υγείας, της πρόνοιας, της εκπαίδευσης, των χαρατσιών και της βαριάς φορολογίας, ενάντια στα διόδια, σε κάθε προσπάθεια διακοπής ρεύματος, νερού, κατασχέσεων σπιτιών και άλλων περιουσιακών στοιχείων, ενάντια στην ακρίβεια, στο πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, δεμένα με την ανάπτυξη της διεκδικητικής πάλης, στην οποία πρέπει να συμμετέχουν όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι και νεολαίοι. Και αυτός είναι ο στόχος μας.»
Ακολούθησαν συζήτηση από εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές και έγινε και προσωπική ενημέρωση σε γονείς και κηδεμόνες για την πρόοδο των παιδιών στα μαθήματα.
Έπειτα έγινε η αναχώρηση με προορισμό τα Αμπελάκια. Αρχικά εκπαιδευτικοί και μαθητές επισκέφτηκαν το αρχοντικό του Γεώργιου Μαύρου (Σβαρτς) και στη συνέχεια έγινε ξενάγηση στο Μουσείο Αμπελακίων Περιόδου 1940-1949 όπου οι μαθητές γνώρισαν ένα ένδοξο, ζωντανό κομμάτι του έπους της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Από την επίσκεψη τους εκεί και με αφορμή την επέτειο της 25ης Μάρτη οι μαθητές μπορούν να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για το σήμερα. Όπως στην επανάσταση του 1821 οι Έλληνες πάλευαν για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τούρκικο ζυγό, αλλά και στην Εθνική Αντίσταση το ’40 αγωνίζονταν για να απελευθερωθούν από το φασίστα κατακτητή όπως και για την κοινωνία των αναγκών και των ονείρων τους .
Διδασκόμενοι λοιπόν από την ιστορία, έτσι και σήμερα, το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης πρέπει να είναι ο αγώνας για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Οι μαθητές μαζί με τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, την εργατική τάξη και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα όπως η φτωχή αγροτιά, πρέπει να είναι οργανωμένοι στα σωματεία τους, στις επιτροπές αγώνα, πρέπει να είναι σε συμμαχία μεταξύ τους και να κατευθύνουν την πάλη τους τόσο για τα καθημερινά τους προβλήματα, όσο και για να απαλλαγούν μια και καλή από την αιτία που γεννά τα προβλήματα τους, αυτό το σύστημα, με αυτή την οικονομία και εξουσία. Να παλεύουν για να κατακτήσουν την κοινωνία τον πλούτο, υλικό και πνευματικό, που οι ίδιοι παράγουν, οι ίδιοι θα τον απολαμβάνουν, θα τον καρπωθούν.
