Η πόλη μας ευτύχισε να έχει πολιτιστικά μνημεία από αναγνωρισμένους καλλιτέχνες, ακόμα και σε παγκόσμια κλίμακα.
Η θέση τους αποτελεί σταθερή πολιτιστική αναφορά και διαχρονική μοναδική αξία.
Δυστυχώς, δεν έτυχαν της αναγνώρισης αλλά, και της προστασίας που θα έπρεπε.
Κατά συνέπεια, δεν έτυχαν του σεβασμού οι ίδιοι οι καλλιτέχνες.
Το ίδιο και οι χορηγοί που με ευαισθησία συνέβαλλαν.
Στην περίπτωση δε του περιβάλλοντα χώρου της Δημοτικής Πινακοθήκης- Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα δεν έτυχε του σεβασμού ούτε ο μεγάλος Ευεργέτης δωρητής γιατρός.
Και αν υπάρχουν πολίτες που με βανδαλισμούς θέλουν να αναδείξουν μία παραβατική και αγενή συμπεριφορά, από την άλλη υπάρχει η αδιαφορία και η μη λήψη προληπτικών μέτρων από τους αρμόδιους.
Έργο σαν την Κοινοστοιχία του Κώστα Πανιάρα, που αποτελεί μάλιστα και προσφορά του προς την πόλη, δεν αξίζει να μένει αναπάντητη με μία πράξη άμεσης αποκατάστασης της αφαίρεσης πινακίδων του καλλιτέχνη και των χορηγών.
Έργο σαν αυτό της εξωτερικής όψης του κτιρίου της Ιατρικής Σχολής των Αντώνη Καρακωνσταντάκη και Λάζαρου Μαράβα, δεν περιποιεί τιμή ούτε τα γκράφιτι ούτε και οι σωλήνες των κλιματιστικών που κρέμονται.
Έργο σαν αυτό του Μνημείου Εθνικής Αντίστασης (το φτερό αεροπλάνου) του Φιλόλαου στο Αλκαζάρ, δεν αρμόζει ούτε στον παγκόσμια αναγνωρισμένο Λαρισαίο καλλιτέχνη ούτε στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που αναφέρεται, να είναι διαρκώς στο χάλι των συνθημάτων.
Τιμήθηκαν στο παρελθόν όλοι, από τις δημοτικές αρχές. Η σημειακή τους τιμή κατά την στιγμή εγκαινίων και πανηγυρισμών όμως, δεσμεύει και για τη συνέχεια της προστασίας και αναγνώρισης των έργων, των δημιουργών τους, των χορηγών και των συμβολισμών που αναφέρονται.
Πολιτισμός σημαίνει μία διαρκή συμπεριφορά και νοοτροπία ακόμα και στο απλό, καθημερινό και αυτονόητο ήχο, εικόνα, συμπεριφορά.
Είναι στάση ζωής που πρέπει να διαπνέει το λαό και να αντικατοπτρίζεται σε μία πόλη που θα το εξωτερικεύει έλκοντας και τους επισκέπτες.
