Στα όρια της κοροϊδίας των ανέργων ήταν τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν οι εταίροι της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, σε συνάντηση που είχαν με θέμα την αντιμετώπιση της ανεργίας. Συγκεκριμένα, μίλησαν για εφαρμογή προγράμματος κοινωφελούς εργασίας περιορισμένης διάρκειας και για επιδοτούμενη κατάρτιση νέων. Πρόκειται για μέτρα που έχουν εφαρμοστεί πολλάκις. Η ανεργία, ωστόσο, συνεχίζει να διογκώνεται φτάνοντας, με βάση τα επίσημα στοιχεία, το 27%. Το τρίτο μέτρο που σχεδιάζουν σχετίζεται με την παροχή δωρεάν περίθαλψης για όλους τους ανέργους. Μόνο που και αυτή δεν είναι ολόκληρη. Γιατί τους προσφέρουν στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας, αλλά οι άνεργοι δε θα έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε φάρμακα, μιας και δεν έχουν λεφτά για να τα προμηθευτούν. Ούτε βεβαίως δυνατότητα να πληρώνουν σε περίπτωση που χρειάζεται να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα υγείας, με δεδομένο ότι και τα δημόσια νοσοκομεία λειτουργούν ως επιχειρήσεις.
Ο καλπασμός της ανεργίας δείχνει δύο πράγματα. Πρώτον, πόσο μεγάλο ψέμα ήταν ο ισχυρισμός των κυβερνήσεων και της ΕΕ ότι η μείωση μισθών και η επέκταση της ελαστικής εργασίας θα τη μείωναν. Δεύτερον, ότι τα μέτρα που παίρνουν για την αντιμετώπιση της ανεργίας όχι μόνο δεν την αντιμετωπίζουν, αλλά την αυξάνουν. Τα προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης, που δίνουν ζεστό χρήμα στις επιχειρήσεις, όπως και τα προγράμματα της πληρωμής των ασφαλιστικών εισφορών για να μη μειώνονται θέσεις εργασίας, τα προγράμματα της πεντάμηνης κοινωφελούς εργασίας, που εκμεταλλεύονται διάφορες αμαρτωλές ΜΚΟ, αντί να την μειώνουν την αυξάνουν. Ετσι, αντί να παίρνουν μέτρα για την άμεση και ουσιαστική προστασία και στήριξη των ανέργων – όπως απαιτούν και διεκδικούν δεκάδες Συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Λαϊκές Επιτροπές – χρησιμοποιούν ως πρόσχημα την ανεργία για να δίνουν ζεστό χρήμα και τζάμπα εργάτες στους εργοδότες. Αυτό που καταφέρνουν είναι να την ανακυκλώνουν, με θύματα εργαζομένους και ανέργους.
Οι κυβερνήσεις αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την ανεργία όχι γιατί είναι ανάξιες. Δεν μπορούν διότι η ανεργία είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν. Εκείνο που επιδιώκουν με τα διάφορα μέτρα είναι να αντιμετωπίσουν στοιχειωδώς την εξαθλίωση των ανέργων και των οικογενειών τους, ενώ ταυτόχρονα πασχίζουν, με την καλλιέργεια του φόβου της ανεργίας, να εφαρμόζουν τα αντεργατικά μέτρα της δραστικής μείωσης των μισθών, των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, της μεγάλης απλήρωτης δουλειάς, κάνοντας πάμφθηνους τους εργάτες, επιδιώκοντας επίσης να εμποδίσουν τη συμμετοχή τους στην ταξική πάλη. Γι’ αυτό ακριβώς είναι κρίσιμο το κάλεσμα του ΕΚΝΛ προς τα σωματεία να έρθουν σε επαφή με τους ανέργους του κλάδου τους. Το κάθε σωματείο να βρεθεί δίπλα τους και να εκφράσει την αλληλεγγύη του με πρακτικά μέτρα. Να αντιμετωπιστεί η εγκληματική κυβερνητική πολιτική, η οποία στέλνει τους εργάτες στον καιάδα της ανεργίας και ταυτόχρονα τους στέλνει χαράτσια και φόρους.
Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι δεν μπορούν να δεχθούν ότι θα ζήσουν μόνιμα με μισθούς πείνας ή με παροχές προνοιακού χαρακτήρα και εργασία με ημερομηνία λήξης. Άνεργοι και εργαζόμενοι πρέπει να βρεθούν σε κοινή οργάνωση και πάλη για άμεσα μέτρα ουσιαστικής προστασίας των ανέργων, για σταθερή εργασία για όλους με σύγχρονα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, σε ρότα αντεπίθεσης και ρήξης με το κεφάλαιο και την εξουσία του.
Τάσος Τσιαπλές, πρόεδρος του Δ.Σ του Εργατικού Κέντρου Λάρισας
