- Larisa News - https://www.larisanews.gr -

Συνδικάτα Εργατών όχι των Εργοδοτών

Στις 14/3 έχει προγραμματισθεί το 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, στο οποίο το Εργατικό Κέντρο Ν. Λάρισας, εκπροσωπείται με 4 αντιπροσώπους με βάση την δύναμη των ψηφισάντων μελών στα πρωτοβάθμια σωματεία του, που εκπροσωπούνται απ’ αυτό και όχι απ’ αυτά που εκπροσωπούνται μέσω Ομοσπονδιών.

Θα περίμενε κανείς ένα συνέδριο της ΓΣΕΕ, να αποτελείται από εκπροσώπους εργαζομένων και να ασχοληθεί με τα προβλήματα της εργατικής τάξης, με το πώς θα οργανώσει την πάλη της απέναντι στην εργοδοσία, τις κυβερνήσεις της και την Ε.Ε, για την διεκδίκηση της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών της.

Όμως αυτό που πάει να κάνει αύριο στην Καλαμάτα, η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, που αποτελείται από τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της ομάδας Βασιλόπουλου (ΣΥΡΙΖΑ-ΜΕΤΑ), δεν έχει καμιά σχέση με διαδικασία εργατικής οργάνωσης.

Από αυτό, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτε θετικό για τη ζωή τους και τα δικαιώματά τους. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ήταν και είναι μακριά από τις ανάγκες, τους προβληματισμούς, τους αγώνες της εργατικής τάξης.

Εκατοντάδες είναι οι αντιπρόσωποι που έρχονται με ευθύνη των παρατάξεων της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, της ομάδας Βασιλόπουλου-ΣΥΡΙΖΑ και είτε είναι οι ίδιοι εργοδότες, είτε εκλεγμένοι νόθα μέσα από σωματεία φαντάσματα από όλη τη χώρα.

Επιδιώκουν με αυτόν τον τρόπο να ελέγχουν ένα συσχετισμό στη ΓΣΕΕ και σε μια σειρά Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες για να δυναμώνουν οι μηχανισμοί αυτοί που στέκονται εμπόδιο να οργανωθούν αγώνες για την ικανοποίηση των εργατικών αναγκών, που στηρίζουν τις αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.

Τα όσα προηγήθηκαν του συνεδρίου της ΓΣΕΕ στα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών πολλών πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, που πλειοψηφούν οι δυνάμεις που είναι στην ηγεσία της ΓΣΕΕ είναι απίστευτα. Βρωμίζουν τη συλλογική πάλη, τα συνδικάτα που έχει ανάγκη η εργατική τάξη για να οργανώσει την πάλη της απέναντι στην επίθεση που δέχεται από την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της.

Δεν πρόκειται για νέα φαινόμενα. Η ιστορία του εργατικού κινήματος είναι γεμάτη από Μακρήδες, Θεοδώρου και Λυκιαρδόπουλους.

Πρόκειται για ένα μηχανισμό που προωθεί τη στρατηγική του μεγάλου κεφαλαίου, της εργοδοσίας, των επιχειρηματικών ομίλων και των κυβερνήσεών τους μέσα στο εργατικό κίνημα, αλλοτριώνοντας το.

Μπροστά στο 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, αυτή η αλλοτρίωση εκδηλώνεται με τον πιο ωμό και εξόφθαλμο τρόπο, με την απευθείας «είσοδο» της εργοδοσίας στις συνδικαλιστικές οργανώσεις σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο.

Στελέχη της εργοδοσίας, ακόμα και οι ίδιοι οι εργοδότες, ψηφίζουν και εκλέγονται ως αντιπρόσωποι, στα όργανα διοίκησης πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, φτάνοντας μέχρι και στη ΓΣΕΕ. Η λίστα των εργοδοτών μέσα στα εργατικά σωματεία περιλαμβάνει Προέδρους και Διευθύνοντες Συμβούλους Εταιρειών, Αντιπροέδρους Δ.Σ Τραπεζών, Ιδιοκτήτες Πούλμαν και Ασφαλιστικών Εταιρειών, δεκάδες στελέχη ναυτιλιακών εταιρειών, Προέδρους Επιμελητηρίων.

 

Ορισμένα μόνο δείγματα του «συνδικαλισμού» που προωθεί η ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ-ΜΕΤΑ, ομάδα Βασιλόπουλου).

 

 

 Επίσης παρουσιάζουν μια πλασματική, ψεύτικη εικόνα, με τεράστια αύξηση του βαθμού οργάνωσης των εργαζομένων και μαζικοποίηση Σωματείων σε περιοχές ιδιαίτερα χτυπημένες από την κρίση, όπως σε Βέροια, Κοζάνη, Πάτρα, Βόλο, Διδυμότειχο, Ναύπλιο, Έδεσσα, Έβρο, Κατερίνη, Εύβοια και κλάδους όπως Εμπόριο, Ναυτιλιακά, Τράπεζες, Μεταφορές… Τους αντιπροσώπους αυτούς μοιράζονται οι συνδικαλιστικές δυνάμεις των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ομάδα Βασιλόπουλου), που αποτελούν και την ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Πρόκειται, δηλαδή, για εικόνα κατασκευασμένη στα γραφεία μεγάλων επιχειρήσεων (ναυτιλιακών, εμπορίου κ.ά.) με τη συνδρομή μεγαλοδικηγορικών γραφείων, υπουργείων και κρατικών υπηρεσιών και τη στήριξη από τα δικαστήρια. Ξεπερνά κάθε προηγούμενο των τελευταίων 30 ετών!

  Σωματεία χωρίς δράση, χωρίς συλλογικές διαδικασίες, Γενικές Συνελεύσεις, χωρίς παρουσία, χωρίς καν τυπική λειτουργία των Διοικητικών Συμβουλίων, όταν μάλιστα ο κλάδος τους «καίγεται» από τα προβλήματα των εργαζομένων, από το πουθενά εμφανίζονται μέσα σε λίγες ώρες χιλιάδες εργαζόμενοι να «συμμετέχουν» στις αρχαιρεσίες, να ψηφίζουν για ΔΣ και αντιπροσώπους, για δευτεροβάθμια όργανα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα και μάλιστα όταν οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνωρίζουν ούτε τα μέλη της διοίκησης, ούτε καν τη διεύθυνση του σωματείου τους!

Τέτοιες περιπτώσεις είναι, για παράδειγμα, αρκετά σωματεία στο Εμπόριο, με πρώτα τα σωματεία των σούπερ μάρκετ. Σε δύο μόνο από αυτά, στο σωματείο εργαζομένων στον «Σκλαβενίτη» και στο «κλαδικό» των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ έχουμε αύξηση σε 4.537 ψηφίσαντες από 2.840 και 6.236 από 5.151, αντίστοιχα! Στο σωματείο εργαζομένων στα ξενοδοχεία του Ανδρεάδη – επίτιμου προέδρου του ΣΕΤΕ – στη Χαλκιδική, που ιδρύθηκε σε μια νύχτα με παρέμβαση της εργοδοσίας, ψήφισαν 1.850! Και ο κατάλογος δεν έχει τέλος…

Μάλιστα, σε πολλά από αυτά τα σωματεία οι διοικήσεις τους είναι τα ίδια τα στελέχη της εργοδοσίας, από διευθυντές καταστημάτων, προσωπάρχες κλπ. Σε άλλα οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι είναι οι ίδιοι εργοδότες, όπως η πιο γραφική πλέον φιγούρα του γνωστού Καραγεωργόπουλου, που τον έχουν και τον καμαρώνουν ως υπεύθυνο του γραφείου Τύπου της ΓΣΕΕ. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα χαρτιά τους τα φτιάχνουν οι νομικοί των ίδιων των επιχειρήσεων ή φτιάχνουν άλλα, όπως τους βολεύουν. Πρόκειται για μηχανισμούς που αναπαράγονται με τη στήριξη της εργοδοσίας, χωρίς πλέον να τηρούνται ούτε τα προσχήματα.

 

 Κι όταν αυτό δεν αρκεί, έχουμε την πιο εξόφθαλμη και απροκάλυπτη νόθευση. Με όργιο νοθείας και πλαστογραφίας

Με βάση τα στοιχεία των τριών προηγούμενων συνεδρίων της ΓΣΕΕ, κατά τη διάρκεια της κρίσης, ανάμεσα σε πολλά άλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα, έχουμε τις περιπτώσεις Εργατικών Κέντρων που από το πουθενά παρουσιάζουν αύξηση ψηφισάντων έως και διπλασιασμό! Όπως τα Εργατικά Κέντρα: Αλμυρού με 1.523 ψηφίσαντες και αύξηση 725 ψηφισάντων! Φαρσάλων με 1.541 ψηφίσαντες και αύξηση 527 ψηφισάντων! Λακωνίας με 1.320 ψηφίσαντες και αύξηση 411 ψηφισάντων! Ελασσόνας με 873 ψηφίσαντες και αύξηση 119 ψηφισάντων! Φλώρινας με 2.092 ψηφίσαντες και αύξηση 236 ψηφισάντων! Κατερίνης με 2.206 ψηφίσαντες και αύξηση 187 ψηφισάντων! Καλαμάτας με 2.830 ψηφίσαντες και αύξηση 252 ψηφισάντων και πάει λέγοντας…

 Όλη την περίοδο της κρίσης, τα ίδια αυτά Εργατικά Κέντρα δεν έχουν καταφέρει να κινητοποιήσουν λίγες δεκάδες εργαζομένων.

Από Εργατικά Κέντρα χωρίς καμία δράση, ούτε καν λειτουργία ΔΣ, έχουν έρθει αποτελέσματα σαν αυτά: Εργατικό Κέντρο Αλεξάνδρειας, πριν την κρίση 840 ψηφίσαντες, τώρα 1.547! Διδυμότειχο 627 ψηφίσαντες πριν, τώρα 1.644! Κιλκίς 527 ψηφίσαντες πριν και τώρα 1.802! Το τραγικό, μαζί και το γελοίο είναι ότι σε αυτές τις περιπτώσεις το ποσοστό συμμετοχής όχι μόνο εκτινάσσεται από το 17% – 20%, που είναι ο μέσος όρος, σε ποσοστά 90% και 100%, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις οι εμφανιζόμενοι ψηφίσαντες ξεπερνούν τους εργαζόμενους της περιοχής με βάση τα στοιχεία της «ΕΡΓΑΝΗΣ» (πληροφοριακό σύστημα του υπουργείου Εργασίας)!

Υπάρχουν και κωμικοτραγικά φαινόμενα, όπως το Σωματείο Ξύλου και Οικοδόμων στο χωριό της Φαρκαδόνας, που εμφανίζει να έχουν ψηφίσει 787 μέσα σε λίγες ώρες σε καφενείο του Μεγαλοχωρίου και έχει βγάλει 39 αντιπροσώπους για το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων!

 Τα ίδια και σε Ομοσπονδίες, όπως στην Ομοσπονδία Χειριστών, των Σεκιούριτι, των Ασφαλιστικών Υπαλλήλων, του Υπαλληλικού Προσωπικού Αυτοκινήτων Ελλάδας κ.λπ., όπου εμφανίζεται να αυξάνεται η συμμετοχή, να ψηφίζουν διπλάσιοι από προηγούμενα συνέδρια.

Η εργοδοσία σέρνει χιλιάδες εργαζόμενους να ψηφίζουν τους ανθρώπους της σε διάφορα σωματεία όπως Σούπερ Μάρκετ, Σκλαβενίτη και αλλού. Με διάφορα «ραβασάκια» της εργοδοσίας, που έχουμε βγάλει στη δημοσιότητα, προϊστάμενοι και διευθυντές καλούν τους εργαζόμενους να ψηφίσουν στα εν λόγω «σωματεία», π.χ. ΠΑΣΥΕ, με την προτροπή να αγνοήσουν το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), όπου υπάρχει, αλλιώς «θα έχουν επιπτώσεις….»! Ή ραβασάκι ψηφίστε τους δικούς μας γιατί θα τους χρειαστούμε.

 

Ερήμην των εργαζομένων στήνουν αρχαιρεσίες και «μαγειρεύουν» συσχετισμούς. Εμφανίζουν:

Τους αντιπροσώπους που έρχονται ως προϊόν αυτής της νοθείας «μοιράζονται» οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που αποτελούν την ηγεσία της ΓΣΕΕ και διαμορφώνουν το συσχετισμό που κυριολεκτικά «σκοτώνει» το εργατικό κίνημα.

Για τη νομιμοποίηση της απροσχημάτιστης εργοδοτικής παρουσίας στα Συνδικάτα, της νοθείας και της κατασκευής εργοδοτικών σωματείων και συσχετισμών δύναμης έχουν αναλάβει μερίδιο της ευθύνης – με το αζημίωτο – δικηγόροι εταιρειών και μεγαλοεργοδοτικών γραφείων.

 

Γιατί τα κάνουν όλα αυτά;

Είναι η συντονισμένη επιχείρηση από την εργοδοσία και το κράτος να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τους συμμάχους τους, αυτήν τη γραφειοκρατική ελίτ που παριστάνει την ηγεσία της εργατικής τάξης στη ΓΣΕΕ.

Για τις «υπηρεσίες» της, εργοδοσία και κυβέρνηση «ταΐζουν» τη ΓΣΕΕ με εκατομμύρια ευρώ μέσω προγραμμάτων και με δεκάδες εκατομμύρια από οργανισμούς.

 Όλα τα παραπάνω τα θέτουμε για ενημέρωση των εργαζομένων όλης της χώρας. Τους καλούμε να προβληματιστούν, να συζητήσουν στους χώρους δουλειάς, μαζί με τους συναδέλφους τους. Πρόκειται για εργατική οργάνωση; Μήπως είδαν πουθενά σε κάποιον χώρο δουλειάς, σε κάποιον αγώνα, αυτούς τους συνδικαλιστές;

 

  Έχουν συμφέρον να στηρίζουν τέτοιες ηγεσίες και συνδικαλιστές; Από τώρα να τραβήξουν το αυτί στους αντιπροσώπους  των κλάδων τους για το τι θα πάνε να στηρίξουν στο συνέδριο.

 

Που ήταν η ΓΣΕΕ όλα αυτά τα χρόνια

 

 Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, δεσμευόμαστε απέναντι στους εργαζόμενους ότι θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να εμποδίσουμε την είσοδο στα συνδικάτα και στο συνέδριο της ΓΣΕΕ εργοδοτών, νόθων και μαϊμούδων «συνδικαλιστών». Γι’ αυτό θα συμμετέχουμε ως ΕΚΝΛ στην συγκέντρωση που θα γίνει στην Καλαμάτα ενάντια σ’ αυτά τα εκφυλιστικά και επικίνδυνα που συμβαίνουν στην ΓΣΕΕ.  Θα αποκαλύψουμε σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, την αλλοτρίωση και τη σήψη του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού και να παλέψουμε για τον απεγκλωβισμό του εργατικού κινήματος από το θανάσιμο εναγκαλισμό του. Για να πάρει η εργατική τάξη την κατάσταση στα χέρια της και να απαλλαγεί από αυτά τα βαρίδια.

 

Για να ενισχυθεί το ταξικό κίνημα.

 

Για να αναπτυχθούν οι αγώνες που θέτουν στο προσκήνιο τις ανάγκες των εργαζόμενων και την ικανοποίησή τους, σε αντιπαράθεση με τις απαιτήσεις και τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων και τις «αντοχές» της οικονομίας τους.

 

Για να αναχαιτιστεί η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι από τους κεφαλαιοκράτες και τις κυβερνήσεις τους, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ΕΕ – ΝΑΤΟ.

 

Στο δρόμο αυτό βρισκόμαστε απέναντι στο ενιαίο μέτωπο της ηγεσίας της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ- Ομάδα Βασιλόπουλου – ΣΥΡΙΖΑ). Στο μαύρο αυτό μέτωπο που επιτίθεται στο ΠΑΜΕ, προσπαθώντας να βάλει εμπόδια στη δράση των Εργατικών Κέντρων, των Ομοσπονδιών και Συνδικάτων που συσπειρώνονται σε αυτό. Που υπονομεύει τις συλλογικές διαδικασίες των εργαζόμενων στα σωματεία τους, τη συζήτηση, τις Γενικές Συνελεύσεις, γιατί εκεί οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν το βρώμικο ρόλο αυτών των δυνάμεων, βλέπουν ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός τους.

 

Ο κάθε εργαζόμενος, αλλά πολύ περισσότερο ο κάθε συνδικαλιστής που οι εργαζόμενοι εκλέγουν για να τους εκπροσωπήσει έχει ευθύνη και πρέπει να πάρει θέση για όλα αυτά. Και η θέση αυτή θα κριθεί από τους εργαζόμενους.

 

Εμείς λέμε καθαρά και παλεύουμε γι’ αυτό στην πράξη:

Οι άνθρωποι της εργοδοσίας και του κράτους της, που υπονομεύουν τα εργατικά συμφέροντα, πρέπει να πεταχτούν από το σβέρκο της εργατικής τάξης, σε όλες τις συνδικαλιστικές βαθμίδες. Είναι ζήτημα «ζωής και θανάτου» για το εργατικό κίνημα.

Το ΕΚΝΛ και όλες οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις που συγκροτούν το ΠΑΜΕ, τον ταξικό πόλο στο σ.κ, είναι η μόνη δύναμη που ηγείται σ’ αυτή την προσπάθεια για την ανάπτυξη ενός μαζικού και ισχυρού ταξικού σ.κ, ριζωμένου σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, που μπορεί να αχρηστεύσει στην πράξη τα αντεργατικά μέτρα και το νόμο που βάζει στο γύψο το δικαίωμα στην απεργία στο πρωτοβάθμιο σωματείο, να ανατρέψουμε τα μνημόνια, συνολικά τις αντεργατικές πολιτικές και τις κυβερνήσεις που τις εφαρμόζουν, μαζί και την ίδια την τάξη των καπιταλιστών που καταδυναστεύει τη ζωή μας, για να αυξάνει τα κέρδη της.

Γι’ αυτό και πρέπει να δυναμώσει το ΠΑΜΕ με την συσπείρωση νέων συνδικάτων, συνδικαλιστών και εργαζομένων, πάνω στο πλαίσιο πάλης που έχουμε υιοθετήσει ως ΕΚΝΛ.