«Ναπολέων» στο Θέατρο του Μύλου


Tags |

Το πρώτο εθνικό πορτραίτο της bijoux de kant, μετά τον κύκλο παραστάσεων της προηγούμενης χρονιάς στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου στην Αθήνα, στο Θ.Ο.Κ. στη Λευκωσία της Κύπρου, καθώς και σε περιοδεία στην ελληνική περιφέρεια και έχοντας κερδίσει το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας στα Queer Theatre Awards 2017 (Αντώνης Γκρίτσης), επιστρέφει για μία παράσταση στον 5ο Μύλο Παραστατικών Τεχνών που διοργανώνει η Αντιδημαρχία Πολιτισμού με τον καλλιτεχνικό συντονισμό του ΣμουΘ, τη Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου στις 21:00 στο Θέατρο του Μύλου.
Η συνάντηση του καταραμένου ρομαντικού ποιητή Ναπολέοντα Λαπαθιώτη με τον μοναχικό εκπρόσωπο της μεταπολεμικής αστικής ηθογραφίας Γιώργο Ιωάννου.
Ο Αντώνης Γκρίτσης γίνεται η φωνή του επιβλητικού Ιωάννου και του μελαγχολικού Λαπαθιώτη, μεταφέροντας την υπαρξιακή μοναξιά του απόκληρου και του κοινωνικά αποκλεισμένου.
Συντελεστές:
Σύνθεση κειμένων, σκηνοθεσία , σκηνογραφία : Γιάννης Σκουρλέτης,
Artwork: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ
Παίζει ο ηθοποιός: Αντώνης Γκρίτσης
Είσοδος 3 ευρώ.
Κρατήσεις θέσεων: καθημερινά (εκτός Σ/Κ) από 10:00 – 14:00 στο τηλ. 2410614449.
bijoux de kant:
Η bijoux de kant έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Εθνικό Θέατρο, τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, το Θέατρο Τέχνης, το Θέατρο του Νέου Κόσμου και άλλες αθηναϊκές σκηνές.
Παρότι το θέατρο αποτέλεσε το εφαλτήριο για τη δημιουργία της ομάδας, η bijoux de kant επιδιώκει να ξεπεράσει τους περιορισμούς που ορίζει η έννοια της θεατρικής ομάδας και να διαμορφώσει μια ερευνητική πλατφόρμα που φέρνει σε επαφή διαφορετικά πεδία, εντός και εκτός της σφαίρας της δημιουργικής έκφρασης.
Το θέατρο και η performance, η σύγχρονη μουσική και τα νέα τεχνολογικά μέσα, η Ιστορία της Λογοτεχνίας και η Θεωρία της Τέχνης, το εικαστικό ιδίωμα και οι υποκριτικές τεχνικές είναι μερικά από τα στοιχεία, τα οποία η bijoux de kant επιχειρεί να συνδέσει έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα οικουμενικό και διαχρονικό αποτύπωμα, που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινωνικό σώμα και ξεπερνά τα όρια της κυρίαρχης κουλτούρας, ενισχύοντας τη θέση της καλλιτεχνικής πράξης ως κριτική στάση.