Η Πρωτομαγιά είναι η μέρα της Εργατικής Τάξης, είναι η μέρα των αγώνων της, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Για μια κοινωνία της προκοπής, της ευημερίας, που θα ικανοποιούνται όλες οι σύγχρονες ανάγκες των εργατικών –λαϊκών οικογενειών!
Το μήνυμα αυτό της Πρωτομαγιάς , από την 1η Πρωτομαγιά στο 1886 παραμένει επίκαιρο γιατί οι εργαζόμενοι εξακολουθούν όλα αυτά τους να βιώνουν την άγρια, σκληρή εκμετάλλευση των καπιταλιστών για όλο και περισσότερα κέρδη. Είναι θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης στους χώρους δουλειάς αλλά και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Είναι ιδιαίτερα επίκαιρο και στις σημερινές συνθήκες και στην χώρα μας όπου παρά το γεγονός ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μεγαλώνει, η κυβέρνηση-ο πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία να αναφέρεται στους δείκτες ανάπτυξης οι εργαζόμενοι , ο λαός μας γεύονται όλο και λιγότερα.
Είναι χαρακτηριστικό πως τις τελευταίες ημέρες ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ένα πακέτο μέτρων, επιδομάτων για την στέγαση, για τους συνταξιούχους που όμως είναι μόνο ένα πολύ μικρό μέρος από τα δισεκατομμύρια, τους υπέρογκους φόρους που πληρώνει η εργατική και λαϊκή οικογένεια γιατί η πλειοψηφία πηγαίνει για χρηματοδοτήσει τα επενδυτικά σχέδια, τους επιχειρηματικούς ομίλους. την καπιταλιστική ανάπτυξη και την συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Την ίδια στιγμή που το Ν.Α.Τ.Ο. απαιτεί 5% του ΑΕΠ για τις πολεμικές δαπάνες και η Ε.Ε. εξαγγέλλει 800 δισ. ευρώ ζεστό χρήμα για τις βιομηχανίες του πολέμου, βάζοντας «χέρι» μέχρι και στα αποθεματικά των συνταξιοδοτικών ταμείων, είναι πρόκληση να μας λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς, συντάξεις, παιδεία και υγεία.
Την ώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι καταγράφουν κέρδη ρεκόρ (25% αύξηση για τις τράπεζες, 770εκ € για τους ενεργειακούς ομίλους, 10% αύξηση για τα σούπερ μαρκετ κ.α.) και τα τρισεκατομμύρια πάνε κι έρχονται στα χρηματιστήρια από τους δασμούς των ΗΠΑ ή τα αντίποινα της Κίνας και των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, είναι πρόκληση να κηρύσσουν τη λιτότητα για το λαό. Να βλέπουμε και να βιώνουμε να καταργείται το 8ωρο, να γίνεται λάστιχο ο εργάσιμος χρόνος και να γενικεύεται η 6ήμερη, 7ήμερη και 13ωρη εργασία με την αντεργατική νομοθεσία της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. Να δουλεύουμε με μισθούς που δε φτάνουν να καλύψουν ακόμα και τις βασικές μας ανάγκες και να είναι μειωμένοι κατά 25% σε σχέση με το 2010.
Μας οργίζει, την ίδια στιγμή που βλέπουμε την κυβέρνηση της Ν.Δ και τα υπόλοιπα κόμματα της ΕΕ να μας μιλάνε για την «ευελιξία της οικονομίας» ή για τη «δημοσιονομική σταθερότητα» και να χαρακτηρίζουν «εξαλλοσύνες» μια σειρά κατακτήσεις που τσάκισαν όλες οι κυβερνήσεις τα προηγούμενα χρόνια, εμείς να αδυνατούμε να καλύψουμε ακόμα και τις στοιχειώδεις ανάγκες μας. Να βρισκόμαστε μέσα σε χώρους εργασίας – παγίδες θανάτου και νέες «κοιλάδες των Τεμπών» με 300 νεκρούς στον βωμό των κερδών των αφεντικών μόνο τα τελευταία 2 χρόνια. Να βλέπουμε τα κοράκια των τραπεζών και των funds να ορμάνε με λύσσα πάνω στη λαϊκή κατοικία και να γενικεύουν το αίσχος των πλειστηριασμών.
Γι΄αυτό έχει σημασία η Απεργία , η Απεργιακή Συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς να είναι μια επιτυχημένη απεργία. Να δώσουν το μήνυμα οι εργαζόμενοι πως φτάνει πια η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η διέξοδος , το δίκιο και η προκοπή είναι έξω από το σύστημα αυτό της βαρβαρότητας.
Το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» που σφράγισε τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις αποτυπώνει το πραγματικό πολιτικό και κοινωνικό δίλημμα της εποχής μας. Οι πολιτικές εξελίξεις μπορούν να είναι προς όφελος του λαού μόνο αν το ίδιο το εργατικό-λαϊκό κίνημα βάλει τη σφραγίδα του σε αυτές, πολλαπλασιάζοντας τις εστίες αντίστασης, οργάνωσης, συσπείρωσης παντού, αν αναπτυχθεί ένα πανελλαδικά συντονισμένο, ενιαίο κίνημα, το οποίο θα διαμορφώνει κοινές θέσεις και στόχους διεκδίκησης σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, αμφισβητώντας την εξουσία του κεφαλαίου.
Ο γίγαντας λαός μπορεί να βάλει και θα βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις στον δρόμο της ανατροπής της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Αυτό επιβεβαιώνει η ιστορία των αγώνων της τάξης μας. Από το Σικάγο του 1886 ως την ματωμένη Πρωτομαγιά του 1936 στη Θεσσαλονίκη και την ηρωική θυσία των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944 ένα κόκκινο νήμα συνδέει την ασίγαστη πάλη για την απελευθέρωση από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Οι σκληροί ταξικοί αγώνες που βάφτηκαν με το αίμα χιλιάδων εργατών και εργατριών φωτίζουν τους αγώνες του σήμερα.
Αυτή η δύναμη του λαού μας φάνηκε στη συγκλονιστική απεργία στις 28 Φλεβάρη και στις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν, που έβαλαν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας για όλη μας τη ζωή, για την ασφυξία που μας έχουν επιβάλλει, ενώ είχαν προηγηθεί και οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις στα τέλη του Γενάρη.
Στον δρόμο αυτό, με ενότητα και οργάνωση, μπορεί να τσακίζεται η εργοδοτική τρομοκρατία, η κρατική καταστολή και να ακυρώνονται τα διάφορα σχέδια εγκλωβισμού του λαού στο πλαίσιο της εναλλαγής αστικών κυβερνήσεων που βαδίζουν στον ίδιο δρόμο, να ματαιώνονται τα διάφορα σενάρια αναπαλαίωσης του σάπιου πολιτικού συστήματος.
Δυναμώνουμε την οργάνωσή μας στους χώρους δουλειάς, ενισχύουμε την οικοδόμηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους βιοπαλαιστές αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, τον ενιαίο πανελλαδικό συντονισμό του αγώνα μας με στόχο την ανατροπή. Απέναντι στους εμπορικούς πολέμους των καπιταλιστών για το μοίρασμα των αγορών, των ματωμένων εξοπλισμών και τις προετοιμασίες για γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Το ελπιδοφόρο στοιχείο των συγκλονιστικών κινητοποιήσεων είναι ότι νέκρωσαν χώροι δουλειάς, έκλεισαν τα μαγαζιά, σχολεία και σχολές, με αποφάσεις των σωματείων κι άλλων μαζικών φορέων του λαϊκού κινήματος, της νεολαίας, με το κάλεσμα των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών. Με κοινό πλαίσιο και δράσεις μαζί με τους υπόλοιπους φορείς στη πόλη μας δείχνουμε τον δρόμο που χρειάζεται να ακολουθήσουμε με μεγαλύτερη τόλμη και αποφασιστικότητα.
κινητοποιήσεων είναι ότι πήραν τη μορφή μεγάλης πανελλαδικής,
πανεργατικής απεργίας, όπου νέκρωσαν οι χώροι δουλειάς, έκλεισαν τα
μαγαζιά, σχολεία και σχολές, συμμετείχαν μαζικά οι μαθητές και οι φοιτητές
από τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, με αποφάσεις των σωματείων κι άλλων
μαζικών φορέων του λαϊκού κινήματος, της νεολαίας, με το κάλεσμα των
συγγενών των θυμάτων των Τεμπών
Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία είναι απεργία!!!
Βγαίνουμε πιο αποφασιστικά στον δρόμο του αγώνα. Προσπερνάμε τον θλιβερό εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που στηρίζουν την πολιτική του κεφαλαίου και τις αυταπάτες για τη θεραπεία «των παθογενειών του κράτους». Του άδικου και σάπιου κράτους, που δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα του λαού μας.
Τιμάμε την εργατική Πρωτομαγιά – δυναμώνουμε τον αγώνα της τάξης μας για:
- Λεφτά για μισθούς, συντάξεις, παιδεία, υγεία και όχι για του πολέμου τα σφαγεία.
- Απεμπλοκή από τους Ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις πολεμικές συγκρούσεις.
- Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Καμία συνεργασία με το Ισραήλ, το κράτος που συνεχίζει να δολοφονεί με τις πλάτες ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και Ε.Ε.
- 7ωρο – 5θημερο – 35ωρο, όπως επιτρέπει η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας.
- Αυξήσεις στους μισθούς, επαναφορά 13ουκαι 14ου μισθού και σύνταξης, υπογραφή ΣΣΕ με διεύρυνση δικαιωμάτων.
- Κατάργηση των αντεργατικών νόμων που τσακίζουν το 8ωρο, ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση και απαγορεύουν το δικαίωμα στην απεργία.
- Άμεσα μέτρα ενάντια στην ακρίβεια.
- Μέτρα για την ασφάλεια και την υγιεινή στους χώρους εργασίας.
- Αποκλειστικά Δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία για όλο το λαό.
- Το έγκλημα στα Τέμπη να μη συγκαλυφθεί. Να αποκαλυφθούν οι πραγματικοί ένοχοι και οι πολιτικές που οδήγησαν στο θάνατο 57 αθώους ανθρώπους.
Όλοι στην απεργία της 1ης Μάη